ترک سیگار کاری دشوار است و گاهی مواقع به نظر غیر ممکن است. اگر چه اطلاعات بسیاری درباره اثرات زیان بار دود تنباکو بر سلامت فرد سیگاری و افراد پیرامون او وجود دارد با اینحال همچنان تعداد بسیاری از افراد سیگاری هستند.
اگر شما خواننده عزیز از آن دسته افراد هستید که می خواهند از این عادت ناسالم رهایی یابند در ادامه رهنمودهایی ارائه شده است که می تواند برایتان سودمند باشد:
ترک سیگار در کنار فواید اقتصادی فراوان (فقط یک لحظه به این بیندیشید که هر ماه چه مقدار پول می توانید صرفه جویی کنید.) مزیت های واضح و اثبات شده ای برای سلامت شما دارد که این مزیت ها شامل حال افرادی که در حال حاضر مبتلا به بیماری های مرتبط با سیگار هستند نیز می شوند. سیگاری هایی که ترک کرده اند از افرادی که همچنان به سیگار کشیدن خود ادامه می دهند طول عمر بیشتری دارند. ترک سیگار خطر سرطان ریه و سایر سرطانها، حمله قلبی، سکته و بیماری مزمن ریه را کاهش می دهد. در نتیجه تلاش برای ترک سیگار ارزش آن را دارد.
کاهش تعداد سیگارها، به جای ترک ناگهانی آن، بنظر می رسد انگیزه ترک سیگار را بویژه در سیگاری های قهار افزایش می دهد. این امر در برخی مطالعات علمی نیز اثبات شده است. هنگامی که تصمیم می گیرید سیگار کشیدن را ترک کنید باید بطور واضح به خود بگوئید که هدف نهایی شما ترک کامل سیگار است.
شما باید بدانید که در روزهای نخست پس از ترک سیگار چه چیزی در انتظار شماست
هنگامی که سیگاری ها سعی می کنند سیگار کشیدن را متوقف سازند یا ترک نمایند، فقدان نیکوتین در خون می تواند موجب بروز علائم ترک سیگار گردد. این علائم می توانند هم فیزیکی (بویژه در سیگاری های قهار) و هم ذهنی (که تقریباً تمامی افراد سیگاری آن را تجربه می کنند) باشند. به لحاظ فیزیکی، بدن به فقدان نیکوتین واکنش نشان می دهد. و به لحاظ ذهنی، فرد سیگاری با ترک یک عادت روبه رو است که مستلزم تغییر عمده ای در رفتار و سبک زندگی است و تغییر عادت دشوارترین کار است.
علائم ترک مصرف معمولاً در 2 تا 3 روز اول پس از آخرین استعمال به اوج خود می رسد و می تواند از چند روز تا چند هفته ادامه یابد.
این علائم با گذشت روزهای بیشتری از ترک مصرف بهتر خواهند شد.
ناشکیبایی و خشم
اضطراب و زود رنجی، افسردگی
آشفتگی و اختلال در خواب
مشکل در تمرکز
سر درد
خستگی
اشتهای زیاد
افزایش وزن
یبوست و گاز معده
سرفه، خشکی دهان، گلو درد، و آبریزش بینی
تنگی نفس
شما باید بدانید که این علائم موقتی هستند و قطعاً رفع می شوند. اگر در این روزها از شروع مجدد سیگار کشیدن اجتناب کنید به خود و اراده قوی تان افتخار خواهید کرد. و اگر موفق نشدید و دوباره سیگار را شروع کردید احساس ناامیدی نکنید؛ می توانید بار دیگر تلاش کنید و قطعاً موفق خواهید شد.
البته روشهایی وجود دارد که به شما در ترگ کردن سیگار کمک خواهند نمود. بدین منظور به وب سایت ها و کتابخانه ها سر بزنید و به پزشکی که مورد اعتماد شماست رجوع کنید.
بسیاری از سیگاری های سابق بیان کرده اند که حمایت خانواده و دوستان حین تلاش آنها در ترک سیگار بسیار اهمیت داشته است. دوستان خود را از قصدتان برای ترک سیگار مطلع سازید. سعی کنید با افراد غیر سیگاری و سیگاری های سابق که از تلاش تان برای ترک سیگار حمایت می کنند وقت بگذرانید.
مصرف الکل خود را کم کنید زیرا در اکثر مواقع سیگار و الکل پیوند بسیار نزدیکی با یکدیگر دارند.
دنبال برنامه های متفاوتی بگردید که در کشور یا شهر شما وجود دارد (تقریباً تمامی کشورها ترک سیگار را بعنوان اولویتی در برنامه های بهداشت و سلامت پذیرفته اند لذا اقدامات دولتی بسیاری برای کمک به افراد سیگاری در ترک عادت خود ارائه می دهند).
درمان به روش جایگزین سازی نیکوتین: در حال حاضر چسب ها و آدامس ها و اقلام دیگر حاوی نیکوتین موجود هستند. این اقلام به شما در مبارزه تان علیه علائم فیزیکی کمک خواهند کرد البته استفاده از این اقلام تنها روش برای کمک به ترک سیگارتان نیست. شما به روش های دیگری (مانند برنامه های ترک سیگار) که به بخش روانشناختی سیگار کشیدن کمک می کند نیاز خواهید داشت و مطالعات علمی نشان داده اند استفاده از روش های اخیر شانس شما در ترک سیگار را دو برابر می سازد.
داروهایی وجود دارند که بنا بر یافته های تحقیقات علمی شانس فرد را در ترک سیگار افزایش می بخشند. بوپروپیون (Bupropion) یک داروی تجویزی ضد افسردگی است که علائم ترک مصرف نیکوتین را کاهش می دهد. این دارو بر روی مواد خاصی در مغز که موجب می شود فرد، نیکوتین هوس کند تاثیر می گذارد. وارنیکلین (Varenicline) داروی تجویزی جدیدتری است که با ایجاد اختلال در کار گیرنده های نیکوتین در مغز، تاثیرات لذت بخش و خوشایند سیگار و در نتیجه علائم ترک مصرف نیکوتین را کاهش می بخشد.
شما باید درباره داروها با پزشک خود مشورت نمائید ولی همانطور که ذکر گردید در کنار انگیزه شما برای ترک سیگار (که می تواند برای موفقیت در این امر بسنده باشد) ترکیب نمودن داروها و حمایت روانشناختی بهترین نتایج را بدست می دهد.
برخی افراد مدت کوتاهی پس از ترک کردن مجدداً به سیگار روی می آورند؛ اصطلاحاً گفته می شود که سیگار کشیدن در این افراد "عود" کرده است.حتی اگر مجدداً به سیگار روی آورده باشید نباید احساس یاس و ناامیدی کنید. در واقع تنها تعداد انگشت شماری از افراد می توانند در اولین تلاش خود سیگار را ترک نمایند. همانطور که مارک تواین گفته است: "ترک کردن سیگار کار آسانی است. من صدها بار سیگارم را ترک کرده ام."
آنچه حائز اهمیت است پیدا کردن آن چیزی است که هنگام تلاش برای ترک سیگار به شما کمک کرده است و نیز آن چیزی که بزرگترین وسوسه شروع مجدد سیگار در شما بوده است.
در حال حاضر حدود یک سوم از کودکان آلرژی دارند. آلرژی ها به شکلهای گوناگونی مانند آلرژی غذایی، آسم، اگزما و حساسیت بهاره ظاهر می شوند. آلرژی زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی به ماده بی زیانی مانند تخم مرغ، شیر گاو، گرده چمن یا مایت گرد و غبار خانگی واکنش نشان می دهد. آلرژی می تواند منجر به ایجاد واکنش های فوری یا تحریک مزمن تر ریه ها، پوست یا سیستم گوارشی شود که ممکن است ارتباط واضحی با محرک خاصی نداشته باشند.
در دوران کودکی، بیماری های آلرژیک شامل انواع علائم در بخش های مختلف بدن می شود و الگوهای علائم در سنین مختلف متفاوت است. در دوران نوزادی و اوایل دوران کودکی، شایع ترین علائم عبارت از اگزما و خس خس سینه متناوب می باشند. این علائم معمولاً، به ترتیب، ناشی از خشکی سرشتی پوست یا عفونت های ویروسی است. با اینحال، کودکان خردسال که دارای علائم شدید دائمی هستند باید از حیث وجود یا عدم آلرژی مورد آزمایش قرار گیرند بویژه اگر والدین یا خواهر یا برادری مبتلا به بیماری آلرژیک داشته باشند. در این گروه سنی اگر علائم، ناشی از وجود آلرژی تشخیص داده شود معمولاً آلرژی غذایی می باشد هر چند کودکان بزرگتر که علائم آسم یا رینیت دارند ممکن است به حیوانات خانگی خزدار یا مایتهای گرد و غبار خانگی نیز آلرژی داشته باشند. در کودکان بزرگتر، آسم و حساسیت فصلی شیوع بیشتری دارد و بسیاری از این کودکان بویژه نسبت به آلرژن های موجود در هوا مانند مایت گرد و غبار خانگی، حیوانات خانگی خزدار یا گرده ها آلرژی دارند.
عضو درگیر در آلرژی های تب یونجه یا رینیت آلرژیک ، بینی است. معمولاً کودکان از خارش، آبریزش یا انسداد بینی که اغلب با چشم های قرمز و خارش دار همراه است شکایت دارند. گاهی اوقات در این کودکان، ترشح بینی به درون گلو مشاهده می شود که خود باعث سرفه و نیز سردرگمی در این باره می گردد که آیا مشکل در بینی است یا در ریه ها. تعدادی از آلرژی ها، موجب رینیت آلرژیک یا تب یونجه می گردند. کودکانی که در بهار یا تابستان دچار مشکل می شوند عموماً به ترتیب به گرده درخت یا گرده چمن واکنش نشان می دهند. و کودکانی که عمدتاً در زمستان مبتلا می شوند معمولاً به مایت گرد و غبار خانگی واکنش نشان می دهند و این در حالی است که سایر کودکان ممکن است به دلیل آلرژی به حیوانات خانگی خزدار در تمام طول سال مشکل داشته باشند. شناسایی آلرژی هایی که مشکل را بوجود آورده اند بدین دلیل حائز اهمیت است که بتوان از آنها اجتناب نمود. در صورت عدم کفایت اجتناب، می توان از انواع دارو های ایمن و موثر موجود که معمولاً برای اکثر کودکان مبتلا به رینیت آلرژیک یا تب یونجه سودمند هستند بهره جست. در خصوص مشکلات شدیدتر نیز می توان کودک را نسبت به آلرژی حساسیت زدایی نمود تا کودک بتواند علائم رینیت آلرژیک یا تب یونجه خود را کنترل نماید.
در سایر کودکان مبتلا به آلرژی، آسم بوجود می آید که عبارت است از دشواری در تنفس بدین دلیل که راه های هوایی در این کودکان باریکتر شده است. این کودکان ممکن است از احساس تنگی در قفسه سینه، سرفه، خس خس کردن و مشکل در تنفس حین ورزش شکایت نمایند. البته تمامی حملات آسمی در نتیجه آلرژنها بوجود نمی آیند؛ تحریک کننده هایی مانند دود سیگار یا عفونت های ویروسی مجاری تنفسی می تواند آغازگر این حمله ها باشد. علی رغم این، نقش محرک ها بعنوان آغازگرِ این تشدیدها نباید باعث شود فراموش کنیم که فرد بیمار ممکن است مبتلا به نوعی آلرژی باشد که به واکنش بیش از حد راه های هوایی کمک می کند. برخورداری از آگاهی لازم درباره آلرژی به کودک کمک می کند تا از محرک ها دوری جوید به عبارت دیگر چنین کودکی برای کنترل آسم خود به داروی کورتیکواستروئید استنشاقی کمتری نیاز خواهد داشت.
آلرژی های غذایی تقریباً تنها یک کودک از پنجاه کودک را بخود مبتلا می سازند با اینحال برای کودکان مبتلا و خانواده های آنها آلرژیهای غذایی می تواند زحمت و مشقت زیادی بوجود آورد. آلرژی های غذایی شایع عبارتند از آلرژی به شیر و تخم مرغ (که اغلب در سال اول زندگی شروع می شود) و بادام زمینی، ماهی و حلزون که در سالهای بعد آغاز می شوند. واکنش آلرژیک می تواند بصورت دانه های خارش دار از نوع کهیر یا ورم پیرامون لبها یا چشم ها باشد؛ برخی کودکان نیز می توانند مشکلات شدیدتری مانند مشکلات تنفسی یا از حال رفتن و بیهوشی داشته باشند. لازم است که کودک مبتلا به آلرژی غذایی مورد آزمایش آلرژی قرار گیرد تا ماده غذایی آغازگر تشخیص داده شود و بدین گونه کودک بداند که در آینده از چه ماده غذایی باید خودداری نماید تا از واکنش های بیشتر جلوگیری شود.کودک همچنین باید بداند که در صورت بروز واکنش مجدد چگونه آن را مدیریت نماید. در بسیاری از کودکان خردسال آلرژی های غذایی خود بع خود بر طرف می شوند و تست آلرژی می تواند در پیش بینی زمان احتمالی رهایی از آلرژی سودمند باشد.
اصل در تست آلرژی کودکان همان اصلی است که در آلرژی بزرگسالان صادق است. اکثر آلرژی ها را می توان با تست پریک پوست یا تست آلرژی خون تشخیص داد. محدوده سنی خاصی وجود ندارد، نه برای تست پریک پوست و نه برای تست نمونه خون. در صورت وجود آلرژی غذایی، تنها تست قابل اعتماد، تست رژیم و چالش است که در آن، زمانی که رژیم غذاییِ فاقد ماده غذایی مشکوک به کودک داده می شود، علائم ناپدید می شوند و در تست چالش با مصرف مقادیر رو به افزایش ماده غذایی مزبور، تحت نظر پزشک، علائم مجدداً عود می کنند.
در دنیا تعداد قابل توجهی از تحقیقات به آلرژی اختصاص یافته است تا کشف گردد آلرژی چگونه بروز می نماید و چگونه می توان از آن پیشگیری نمود. بسیاری از پزشکان متخصص آلرژی مشارکت فعالی در این مطالعات دارند و جلسات علمی فرصت ارزشمندی را برای محققین و متخصصین بالینی به منظور بحث و بررسی نتایج حاصله فراهم می آورد.
افرادی که به آلرژی ابتلاء دارند به تدریج می آموزند که چگونه در زندگی روزانه خود با مسائل مربوط به آلرژی کنار بیایند؛ در این بین، مسافرت می تواند فرد مبتلا را با مجموعه جدیدی از چالشها روبه رو سازد با اینحال این امر نباید لذت سفر را کمرنگ سازد. لذا حائز اهمیت است که بیمار مبتلا به آلرژی برخی اقدامات احتیاطی را صورت دهد:
طبق قوانین امنیتی فرودگاه های بین المللی حمل ابزارآلات تیز قدغن بوده و مقدار مایعاتی را که می توانید در ساک دستی خود حمل نمائید محدود می باشد. به هر حال، شما اجازه دارید داروهایی را که نیاز است در طول مسافرت خود مصرف نمائید حمل کنید. ممکن است مسئولین فرودگاه از شما مدرکی دال بر نیاز شما به داروهای خود بخواهند.
با رعایت توصیه های ذیل می توانید از مشکلی جهت حمل داروهای حیاتی خود نداشته باشید:
در هواپیما
در مقصد
آنتی هیستامین های قدیمی فرد را خواب آلوده ساخته و عملکرد وی را در محل کار و مدرسه و همچنین حین رانندگی تحت تاثیر قرار می دهند. از دکتر خود در این باره که کدام آنتی هیستامین ها خواب آورده نیستند سوال نمائید.
قطره های چشم خود را درون یخچال نگهداری نمائید؛ زیرا در صورت خنک بودن قطره، تسکین خارش سریعتر خواهد بود!
هوا را از بینی خود خارج کرده و سر خود را اندکی رو به جلو خم کنید. با دست راست خود که اندکی به سمت دیواره بیرونی بینی نشانه رفته (از دیواره میانی بینی دوری کنید) اسپری را به درون سوراخ چپ بینی تان بزنید. سپس اسپری را با دست چپ خود گرفته و به درون سوراخ راست بینی تان بزنید. حال صورت خود را به سمت بالا گرفته و به مدت یک دقیقه به سقف نگاه کنید. نیازی به استنشاق (به داخل کشیدن) پرقدرت اسپری اِعمال شده نمی باشد.
از مصرف اسپری های بینی که حاوی مواد ضد احتقان هستند به مدت بیش از 3 تا 5 روز اجتناب نمایید. این اسپری ها در ابتدا گرفتگی بینی را تخفیف می دهند ولی پس از چند روز تاثیر عکس گذاشته و در نتیجه منجر به انسداد مجدد بینی می شوند.
شستشوی بینی می تواند به پیشگیری از بروز علائم آلرژی و همچنین کاهش آنها کمک کند. در این روش مجاری بینی با استفاده از یک محلول نمکی که مخاط و آلرژنها را می زداید و پوشش داخلی بینی را مرطوب می سازد مورد شستشو قرار می گیرند.
اگر مبتلا به رینیت آلرژیک بوده و علائم نشانگر آسم را مانند تنگی نفس، سرفه های مکرر و صدای خس خس در قفسه سینه خود دارید و پزشک شما را از حیث ابتلا به بیماری آسم مورد معاینه قرار نداده است از وی بخواهید بررسی های لازم را در این خصوص انجام دهد.
در روش ایمنی درمانی نسبت به آلرژی، به سیستم ایمنی آموزش داده می شود تا بتواند آلرژنهایی را که آغازگر علائم بیمار هستند تحمل نماید. این نوع درمان می تواند برای شما نیز سودمند واقع شود لذا از پزشک متخصص آلرژی خود بپرسید که آیا این روش درباره شما قابل اجراست یا خیر.
بسیاری از علائم و بیماری ها به اشتباه به آلرژی های غذایی نسبت داده می شوند. بیماران، ناراضی از پاسخ هایی که از متخصصین مختلف دریافت می کنند، مکرراً به دیگر روش های تشخیصی متوسل می شوند. موارد زیر روش هایی هستند که بطور شایع مورد استفاده قرار می گیرند:
در این تست ها سلولهای خون در معرض تعدادی از عصاره های غذایی قرار داده می شده و سپس تغییر اندازه سلولی یا پاسخ التهابی اندازه گیری می شود. معروفترین این تست هاAlcatTM و NOVO immogenics TMمی باشند. تحقیقات علمی قابل اعتمادی که سودمندی این روشها را در حوزه آلرژی غذایی نشان دهد وجود ندارد.
برخی شرکتها در راستای تشخیص طبی آلرژی غذایی، مجموعه تست هایی را برای کشف IgGتولید شده در بدن در مقابل مصرف تعداد زیادی از مواد غذایی به بازار عرضه می کنند. نتایج مثبت این تست ها تنها نشاندهنده تماس با ماده غذایی مصرف شده بوده و نمی تواند بین آلرژی و تحمل تفکیک قائل شود؛ لذا این تست ها نیز از سوی سازمانهای علمی آلرژی توصیه نمی شوند.
حرکت شناسی کاربردی، تحریک زیرجلدی و زیرزبانی و خنثی سازی، تست DRIA، تشدید زیستی (بیو رزونانس) و طب سوزنی الکترونیکی یا تست حرارتی-الکتریکی (الکتروترمال) و تکنیک های درون بدنی (vivo) از سایر روش ها هستند که همگی فاقد اعتبار علمی بوده و کارآیی بالینی آنها در تشخیص طبی آلرژی غذایی تا به حال اثبات نشده است.
روش استاندارد طلایی در تشخیص طبی آلرژی غذایی عبارت است از چالش غذاییِ کنترل شده با دارونما به شیوه دو سو کور که باید تحت مشاهده و نظارت متخصصین ماهر انجام شود.
هومیوپاتی یک روش درمان است که توسط ساموئل هاهنمان در اوایل دهه 1800 ایجاد گردید. هومیوپاتی بر این اصل تکیه دارد که علائم بیماری را می توان با همان موادی (البته در حالت بسیار رقیق) که علائم مزبور را برانگیخته است درمان نمود. فرآیند رقیق سازی باید طی فرآیند خاص که توالی نامیده می شود صورت گیرد. البته هیچگونه منطق علمی مسلمی در پس این فرضیه وجود ندارد.
برخی مطالعات تاثیر مثبت اما اندک هومیوپاتی را در بیماریهای آلرژیک مانند رینیت و آسم نشان داده اند اما این نتایج در مقایسه با مزیت های مسلّم درمان های آلوپاتیک (درمانهای دارویی متداول) بی اهمیت بوده و در حاشیه باقی می مانند.
در برخی موارد، هومیوپاتی با ایمنی سازی نسبت به آلرژن مقایسه شده است به دلیل این واقعیت که در هر دوی این درمانها مقادیر ناچیزی از عامل بیماری زا به فرد مبتلا داده می شود. با وجود این، به لحاظ علمی اثبات شده است که ایمنی سازی نسبت به آلرژن، برخلاف هومیوتراپی، در شرایطی مانند آسم، رینیت و آلرژی به نیش حشرات مثمرثمر واقع می شود.
برخی درمانگر های هومیوپاتی به بیمار توصیه می کنند که مصرف سایر داروهای خود را قطع نماید تا از تاثیر هومیوتراپی اطمینان حاصل گردد. این امر می تواند برای بیمارانی که به بیماریهای جدی مانند آسم ابتلاء دارند خطرناک باشد. لذا قویاً پیشنهاد می کنیم که قبل از تصمیم گیری درباره شروع درمان هومیوتراپی، درباره مسائل زیر از درمانگر خود سوال نمائید:
طب سوزنی بخشی از طب سنتی چین بوده و در کشورهای شرقی بطور گسترده ای در درمان بیماریهای مزمن از جمله آسم به کار می رود. نظریه ای که استفاده از طب سوزنی بر آن مبتنی است عبارت است از "احیای تعادل جریان های حیاتی" از طریق فرو کردن سوزن در نقاط دقیقی از سطح بدن که "نصف النهار" این جریانها در آنجا قرار دارد.
در حال حاضر شواهد کافی وجود ندارد تا بتوان طب سوزنی را بعنوان درمانی ارزشمند برای آسم یا رینیت پیشنهاد کرد. با اینکه برخی مطالعات صورت گرفته تاثیر مثبت طب سوزنی را در این بیماری ها نشان داده اند می توان گفت که نتایج بدست آمده از این مطالعات خالی از ابهام نمی باشند. مزیت طب سوزنی این است که جدای از ناراحتی موضعی خفیف (ناشی از فرو رفتن سوزن در بدن) عوارض جانبی دیگری ندارد.
همانطور که درباره روش های درمانی مکمل دیگر بیان شد، قویاً توصیه می کنیم که قبل از تصمیم گیری راجع به شروع طب سوزنی درباره مسائل زیر از درمانگر خود سوال نمائید:
داروهای گیاهی در تمامی فرهنگ ها از زمان باستان به کار می رفته است. داروهای گیاهی در واقع پایه و مبنای داروشناسی هستند چرا که گیاهان منبع اصلی عناصر فعال بسیاری از داروهای شیمیایی می باشند. ولی برخلاف داروهای اثبات شده متداول، تحقیقاتی درباره درمان های گیاهی صورت نگرفته است، دوز مؤثر آنها دقیقاً تعریف نشده است و کمیت عناصر فعال در این داروها ثابت نیست.
عموماً تصور بر این است که درمانهای گیاهی سمیّت کمتری دارند و فاقد اثرات آسیب زا می باشند ولی این تصور کاملاً صحیح نیست. بطو مثال، اگر کسی به گرده گیاهان آلرژی داشته باشد برخی داروهای گیاهی معین می تواند در فرد مذکور منجر به بروز واکنش آلرژیک و حتی در برخی موارد، واکنش های جدی گردد.
همچنین اثرات سمی برخی داروهای گیاهی مانند Aristolochia که در طب سنتی چین مورد استفاده قرار می گیرد امروزه اثبات شده است.
لذا اگر تصمیم گرفته اید از داروهای گیاهی بهره جوئید با پزشک خود درباره اثرات آسیب زای بالقوه این داروها مشورت نمائید. مجدداً توصیه می کنیم که سوالات زیر را از درمانگر خود بپرسید:
ایمونوگلوبولین E (IgE) یک آنتی بادی انسانی است که نقش اصلی را در بیماری زایی بیماریهای آلرژیک مانند آسم ایفاء می کند.
در بسیاری از بیماران مبتلا به آسم می توان سطوح افزایش یافته IgE در حال گردش را مشاهده نمود؛ در بیماران مبتلا به آسم ایمونوگلوبولین ها می توانند، در صورت استنشاق یک آلرژن، موجب تنگی راههای هوایی شوند.
بلوکه کردن IgE می تواند درمانی موثر برای آسم باشد؛ و اومالیزوماب نام یک داروی آنتی IgE است که قادر است عملکردIgEها را بر روی راه های هوایی مهار نماید.
کارآیی درمانی اومالیزوماب در بیمارانی مشهودتر است که به آسم آلرژیک دائمی شدید ابتلا داشته و فقط به کورتیکواستروئید های دوز بالا پاسخ میدهند که در آنها آنتی IgE کاهش دوز مصرفی کورتیکواستروئید را ممکن می سازد.
این دارو هر دو تا چهار هفته یکبار به زیرجلد تزریق می شود.
باید توجه داشت که این داروها بسیار گران هستند و تصمیم گیری در مورد مصرف آنها در شرایط عدم پاسخ سایر راههای درمانی در بیماران می باشد.
اصلی ترین درمان آلرژی غذایی، حذف غذای مسبب آلرژی است.
در برخی موارد، مانند آلرژی به شیر گاو در کودکان، جایگزین مناسبی مانند شیر خشک گاوی که به مقدار فراوان هیدرولیز شده است (eHF) یا شیر خشک آمینو اسید (AAF) باید معرفی شود.
از دیگر گزینه های درمانی آلرژی غذایی می توان به حساسیت زدایی خوراکی اشاره نمود. در این روش، با هدف رسیدن به تحمل بالینی، به تدریج دوزهای بیشتری از ماده غذایی مسببِ آلرژی به بیمار داده می شود. روش های مختلفی در خصوص تعیین دوز در بیماران سرپایی و بستری پیشنهاد شده است.
مزیت های حساسیت زدایی خوراکی عبارتند از افزایش دوز قابل تحمل برای واکنش های آلرژیک و اصولاً کاهش خطر واکنش های شدید آلرژیک پس از خوردن ناخواسته ماده غذاییِ مسبب.
ایرادات این روش نیز عبارتند از مصرف دائمی و روزانه مقدار تعیین شده ماده غذایی و اینکه فاکتورهای زیادی روی حد آستانه پاسخ دهی اثر میگذارند.
مطالعات بالینی متعددی سودمندی این نوع درمان را در آلرژی به تخم مرغ و شیر گاو نشان داده اند. با این همه در روند طبیعی بیماری تغییری حاصل نمی شود و عوارض جانبی نیز شایع هستند.
در حال حاضر حساسیت زدایی خوراکی گزینه درمانی جالب و جدیدی محسوب می شود ولی همواره نمی توان این روش را بطور رایج به کاربرد.
این روش تنها باید در آزمایش های بالینی کنترل شده و یا در واحد های تخصصی آلرژی انجام شود که از تخصص و تبحر لازم برخوردارند.
ایمنی درمانی نسبت به آلرژن خاص، تنها درمان قطعی بیماری های آلرژیک محسوب می گردد.
این درمان اصولاً با دو روش زیرجلدی و زیرزبانی صورت می گیرد.
ایمنی درمانی نسبت به آلرژن به روش تزریق زیرجلدی سابقه ای 100 ساله دارد و در آن عصاره های آلرژن های استنشاقی یا سم نیش حشرات به صورت دوزهای افزایشی و سپس دوزهای نگهدارنده به بیمار تزریق می شود.
کار آزمایی های بالینی کنترل شده که به دقت طراحی شده اند کارآیی این روش را در درمان رینیت آلرژیک، آسم و حساسیت به نیش حشرات گزنده تائید کرده است.
این روش در مقایسه با استفاده از دارونما، شدت علائم و همچنین نیاز به درمانهای فوری را بطور معناداری کاهش می بخشد.
داده های مقدماتی جدید نیز حاکی از پاسخ مطلوب برخی بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک به این روش می باشد.
ایمنی درمانی تزریقی کیفیت زندگی مرتبط با بیماری را در افراد مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی افزایش می دهد. پاسخ به ایمنی درمانی تزریقی زیرجلدی، به دوز دارو بستگی دارد.
اثرات درمانی آن عبارتند از
1. پیشگیری از ایجاد حساسیت های جدید در بیمارانی که تنها به یک آلرژن حساس می باشند؛
2. پیشگیری از پیشرفت بیماری و تبدیل شدن آن به آسم در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک؛ و
3. تداوم اثرات درمان حداقل به مدت 7 تا 10 سال پس از روند اولیه.
خطرات بالقوه خاصی در استفاده از ایمنی درمانی تزریق وجود دارد مانند وقوع نادر واکنش های نامطلوب سیستماتیک و همچنین آنافیلاکسی که نیازمند استفاده از آدرنالین می باشد. این خطرات در افراد مبتلا به آسم شدید و نیز افرادی که برنامه تزریقات آنها شتاب بیشتری دارد بیشتر می باشد.
با اینهمه، این خطرات زمانی که ایمنی درمانی تزریقی در محیط های بالینی کنترل شده (که در آنها بیماران بطور مستمر نظارت می شوند و در صورت لزوم، درمان بلادرنگ و موثر صورت می گیرد) به میزان زیادی کاهش می یابد. می توان به درستی نتیجه گیری نمود که ایمنی درمانی تزریقی در بیماران آلرژیکی که به درستی انتخاب شده باشند کارآیی و نقش موثر خود را بعنوان عامل تعدیل کننده بیماری های آلرژیک نشان داده است و از پروفایل ایمنی خوبی نیز برخوردار می باشد.
ایمنی درمانی نسبت به آلرژن خاص (واکسیناسیون آلرژی) از لحظه ورود خود به حوزه اقدامات بالینی یعنی از 100 سال پیش بصورت تزریق زیرجلدی صورت می گرفته است. با اینحال، در پایان دهه 1980 وجود برخی دغدغه ها درباره ایمنی این روش باعث شد محققین راه های جایگزین ایمن تری را برای انجام ایمنی درمانی جستجو نمایند و بر این اساس مسیر زیرزبانی (SLIT) اولین بار در سال 1986 معرفی گردید.
پس از 25 سال تحقیق و مطالعه بالینی فشرده، SLIT به عنوان جاگزینی عملی مناسبی برای تزریق های زیرجلدی پذیرفته شد. پاسخی که بیماران به SLIT نشان می دهند همان است که به مسیر تزریق سنتی نشان می دادند (یعنی رینیت آلرژیک و رینیت آلرژیک به همراه آسم) البته به استثنای آلرژی به زهر حشرات.
در اروپا (و بسیاری از کشورهای دیگر البته به جز آمریکا)، روش SLIT به شکلهای دارویی متنوع (قطره، قرص) و با طرح های درمانی مشابهی به بازار عرضه می شود. بیمار باید واکسن را صبح قبل از صبحانه به مدت 1 تا 2 دقیقه زیر زیان خود نگاه داشته و سپس قورت دهد. همانند روش تزریقی، روند درمان با دوز های رو به افزایش آغاز می گردد تا زمانی که مقدار دوز مصرفی به دوز نگهداری برسد.
اخیراً پیشنهاد شده است که فاز افزایش دوز اولیه می تواند ضروری نباشد و گاهی مواقع درمان از دوز بالاتر آغاز می شود. بسته به شرکت تولید کننده، دوز نگهداری می تواند بطور روزانه یا یک روز در میان مصرف شود. مدتی که برای درمان توصیه می شود 3 تا 5 سال است. مزیت اصلی روش SLIT، ایمنی کلی آن است؛ بدین شرح که عوارض جانبی این روش محدود به دهان (خارش یا ورم دهانی) یا مجرای معدی روده ای (درد شکم و تهوع) می باشد و این علائم معمولاً پس از دوزهای اولیه ناپدید می شود. عوارض جانبی سیستمیک شدید نیز بسیار به ندرت دیده شده است.
پروفایل ایمنی خوب SLIT، این روش را به جایگزین ایده آلی برای درمان آلرژی کودکان تبدیل ساخته است. به همین دلیل، در حال حاضر استفاده از SLIT در آلرژی های غذایی یا حساسیت شدید به زهر حشرات نیز در حال بررسی است. مزیت دیگر SLIT آن است که این روش می تواند توسط خود بیماران در خانه انجام شود. طی سالهای اخیر، کیفیت عصاره های آلرژن که در روش SLIT به کار می روند بهبود قابل ملاحظه ای داشته است و دوز استاندارد برای گرده چمن تعریف شده است. بر اساس آزمایشات بسیار جدید، بنظر می رسد که اثرات سودمند SLIT برای سالهای متمادی پس از توقف درمان همچنان باقی می ماند.
باید به خاطر داشت که در روش SLIT نیز، باید تشخیص دقیقی باید ازبیماری (آلرژیک) و وجودIgE اختصاصی دخیل در بیماری صورت گیرد. افزون بر این، بهتر است که اولین دوز تحت نظارت پزشکی داده شود و همچنین بیمار به خوبی درباره دامنه و ابعاد درمان مطلع گردد.
اندازه گیری اکسید نیتریکِ بازدم تستی است که در آن، میزان اکسید نیتریک موجود در هوایی که در نتیجه بازدم از ریه ها خارج می شود اندازه گیری می شود.
این تست بسیار آسان بوده و نتایجی سریع و دقیق بدست می دهد.
در این تست بیمار باید به مدت معین (6 یا 10 ثانیه بسته به سن) به درون دستگاهی که این مولکول را در هوای بازدم اندازه گیری می کند بدمد.
این امر پذیرفته شده است که سطوح بالای اکسید نیتریک موجود در هوای بازدم، به التهاب ریوی آلرژیک که در برخی بیماری های تنفسی مانند آسم یا رینیت وجود دارد مرتبط است؛ غالباً این روش در تعیین اینکه آیا بیمار دارای علائم تنفسی مبتلا به آسم می باشد یا خیر و نیز در ارزیابی پیشرفت این بیماری بکار می رود