بسیاری از علائم و بیماری ها به اشتباه به آلرژی های غذایی نسبت داده می شوند. بیماران، ناراضی از پاسخ هایی که از متخصصین مختلف دریافت می کنند، مکرراً به دیگر روش های تشخیصی متوسل می شوند. موارد زیر روش هایی هستند که بطور شایع مورد استفاده قرار می گیرند:
در این تست ها سلولهای خون در معرض تعدادی از عصاره های غذایی قرار داده می شده و سپس تغییر اندازه سلولی یا پاسخ التهابی اندازه گیری می شود. معروفترین این تست هاAlcatTM و NOVO immogenics TMمی باشند. تحقیقات علمی قابل اعتمادی که سودمندی این روشها را در حوزه آلرژی غذایی نشان دهد وجود ندارد.
برخی شرکتها در راستای تشخیص طبی آلرژی غذایی، مجموعه تست هایی را برای کشف IgGتولید شده در بدن در مقابل مصرف تعداد زیادی از مواد غذایی به بازار عرضه می کنند. نتایج مثبت این تست ها تنها نشاندهنده تماس با ماده غذایی مصرف شده بوده و نمی تواند بین آلرژی و تحمل تفکیک قائل شود؛ لذا این تست ها نیز از سوی سازمانهای علمی آلرژی توصیه نمی شوند.
حرکت شناسی کاربردی، تحریک زیرجلدی و زیرزبانی و خنثی سازی، تست DRIA، تشدید زیستی (بیو رزونانس) و طب سوزنی الکترونیکی یا تست حرارتی-الکتریکی (الکتروترمال) و تکنیک های درون بدنی (vivo) از سایر روش ها هستند که همگی فاقد اعتبار علمی بوده و کارآیی بالینی آنها در تشخیص طبی آلرژی غذایی تا به حال اثبات نشده است.
روش استاندارد طلایی در تشخیص طبی آلرژی غذایی عبارت است از چالش غذاییِ کنترل شده با دارونما به شیوه دو سو کور که باید تحت مشاهده و نظارت متخصصین ماهر انجام شود.
