هومیوپاتی یک روش درمان است که توسط ساموئل هاهنمان در اوایل دهه 1800 ایجاد گردید. هومیوپاتی بر این اصل تکیه دارد که علائم بیماری را می توان با همان موادی (البته در حالت بسیار رقیق) که علائم مزبور را برانگیخته است درمان نمود. فرآیند رقیق سازی باید طی فرآیند خاص که توالی نامیده می شود صورت گیرد. البته هیچگونه منطق علمی مسلمی در پس این فرضیه وجود ندارد.
برخی مطالعات تاثیر مثبت اما اندک هومیوپاتی را در بیماریهای آلرژیک مانند رینیت و آسم نشان داده اند اما این نتایج در مقایسه با مزیت های مسلّم درمان های آلوپاتیک (درمانهای دارویی متداول) بی اهمیت بوده و در حاشیه باقی می مانند.
در برخی موارد، هومیوپاتی با ایمنی سازی نسبت به آلرژن مقایسه شده است به دلیل این واقعیت که در هر دوی این درمانها مقادیر ناچیزی از عامل بیماری زا به فرد مبتلا داده می شود. با وجود این، به لحاظ علمی اثبات شده است که ایمنی سازی نسبت به آلرژن، برخلاف هومیوتراپی، در شرایطی مانند آسم، رینیت و آلرژی به نیش حشرات مثمرثمر واقع می شود.
برخی درمانگر های هومیوپاتی به بیمار توصیه می کنند که مصرف سایر داروهای خود را قطع نماید تا از تاثیر هومیوتراپی اطمینان حاصل گردد. این امر می تواند برای بیمارانی که به بیماریهای جدی مانند آسم ابتلاء دارند خطرناک باشد. لذا قویاً پیشنهاد می کنیم که قبل از تصمیم گیری درباره شروع درمان هومیوتراپی، درباره مسائل زیر از درمانگر خود سوال نمائید:
طب سوزنی بخشی از طب سنتی چین بوده و در کشورهای شرقی بطور گسترده ای در درمان بیماریهای مزمن از جمله آسم به کار می رود. نظریه ای که استفاده از طب سوزنی بر آن مبتنی است عبارت است از "احیای تعادل جریان های حیاتی" از طریق فرو کردن سوزن در نقاط دقیقی از سطح بدن که "نصف النهار" این جریانها در آنجا قرار دارد.
در حال حاضر شواهد کافی وجود ندارد تا بتوان طب سوزنی را بعنوان درمانی ارزشمند برای آسم یا رینیت پیشنهاد کرد. با اینکه برخی مطالعات صورت گرفته تاثیر مثبت طب سوزنی را در این بیماری ها نشان داده اند می توان گفت که نتایج بدست آمده از این مطالعات خالی از ابهام نمی باشند. مزیت طب سوزنی این است که جدای از ناراحتی موضعی خفیف (ناشی از فرو رفتن سوزن در بدن) عوارض جانبی دیگری ندارد.
همانطور که درباره روش های درمانی مکمل دیگر بیان شد، قویاً توصیه می کنیم که قبل از تصمیم گیری راجع به شروع طب سوزنی درباره مسائل زیر از درمانگر خود سوال نمائید:
داروهای گیاهی در تمامی فرهنگ ها از زمان باستان به کار می رفته است. داروهای گیاهی در واقع پایه و مبنای داروشناسی هستند چرا که گیاهان منبع اصلی عناصر فعال بسیاری از داروهای شیمیایی می باشند. ولی برخلاف داروهای اثبات شده متداول، تحقیقاتی درباره درمان های گیاهی صورت نگرفته است، دوز مؤثر آنها دقیقاً تعریف نشده است و کمیت عناصر فعال در این داروها ثابت نیست.
عموماً تصور بر این است که درمانهای گیاهی سمیّت کمتری دارند و فاقد اثرات آسیب زا می باشند ولی این تصور کاملاً صحیح نیست. بطو مثال، اگر کسی به گرده گیاهان آلرژی داشته باشد برخی داروهای گیاهی معین می تواند در فرد مذکور منجر به بروز واکنش آلرژیک و حتی در برخی موارد، واکنش های جدی گردد.
همچنین اثرات سمی برخی داروهای گیاهی مانند Aristolochia که در طب سنتی چین مورد استفاده قرار می گیرد امروزه اثبات شده است.
لذا اگر تصمیم گرفته اید از داروهای گیاهی بهره جوئید با پزشک خود درباره اثرات آسیب زای بالقوه این داروها مشورت نمائید. مجدداً توصیه می کنیم که سوالات زیر را از درمانگر خود بپرسید:
