خارش پوستی مشکل شایعی می باشد که درانواع گوناگونی از بیماریها می تواند دیده شود.

علاوه بر مشکلات پوستی , بیماریهای سیستمیک, بیماریهای نورولوژیک ومشکلات سایکولوژیک نیز می توانند باعث احساس ناخوشایند خارش بشوند.

علتهای پوستی که می توانند سبب خارش شوند گسترده بوده شامل درماتیت اتوپیک , درماتیت تماسی , کهیر, پوست خشک , بیماریهای پوستی مانند سوریازیس و عفونتهای پوستی و انواع گوناگونی از بیماریها باشند.

بیماریهای سیستمیک مانند مشکلات کبدی , کلیوی , تیروئید , دیابت , بدخیمی ها نیز میتوانند ایجاد خارش کنند.

واکنشهای دارویی نیز می توانند با خارش همراه باشند.

در ارزیابی بیمار با خارش پزشک معالج ابتدا بیماریهای سیستمیک زمینه ای را با گرفتن شرح حال و معاینه و آزمایشات لازم رد میکند. در صورت وجود بیماری زمینه درمان معطوف به برطرف کردن علت زمینه ای می باشد.

برطرف کردن فاکتورهای تشدید کننده خارش شامل درمان خشکی پوست , اجتناب از گرما , اجتناب از فاکتورهای تحریک کننده پوست , کاهش استرس و مداخلات فیزیکی در درمان بیمار کمک کننده می باشد.

با توجه به شدت خارش از داروهای سیستمیک متعددی برای برطرف کردن احساس خارش می توان استفاده کرد.

در صورتی که از خارش پوستی رنج میبریدبا توجه به اینکه بیماریهای آلرژیک از علل عمده خارش پوستی می باشند , ویزیت فوق تخصص آلرژی در تعیین علت خارش و علت آلرژی می تواند کمک کننده باشد .

دکتر شهرزاد فلاح
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
بیمارستان کودکان مفید
بیمارستان امام حسین (ع)

سندرم آلرژی دهانی که نام علمی آن سندرم آلرژی غذا- پولن می باشد نوع نسبتا شایعی از آلرژی غذایی علی الخصوص در میان بزرگسالان می باشد و در میان افرادی با آلرژی به گرده درختان رخ می دهد اگرچه ممکن است همه افراد علائم آشکار آلرژی فصلی را نداشته باشند.

این بیماری می تواند در سن کودکی یا بزرگسالی بروز کند .معمولا بیمار ابتدا علائم رینیت آلرژیک را بروز میدهد و سپس با شدت گرفتن علائم آلرژی بینی علائم این سندرم نیز دیده می شود.

تظاهرات بیماری به صورت احساس خارشꓹ  گزگزꓹ آنژیوادم خفیف و اریتم خفیف در ناحیه لب ꓹحلق ꓹحنجره حدود پنج تا ده دقیقه بعد از خوردن میوه یا سبزی که فرد به آن آلرژی دارد می باشد.معمولا بیماران فرم پخته شده میوه یا سبزی آلرژن را تحمل می کنند و واکنشی را گزارش نمی کنند .کمتر از ده درصد بیماران علائم سیستمیک را در صورت مصرف آلرژن مقصر گزارش میکنند. علائم بیماران میتواند در فصول خاصی تشدید یا تسکین یابد

دکتر شهرزاد فلاح فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

بیمارستان کودکان مفید- بیمارستان امام حسین (ع)

منبع: Up to date

سه عامل برای ایجاد بیماریهای آلرژیک نیاز می باشد: زمینه ژنتیک ꓹ تماس با آلرژن و فاکتورهای محیطی.

 برای پیشگیری از بیماریهای آلرژیک شامل رینیت آلرژیک ꓹ درماتیت آتوپیکꓹ آسم و آلرژی غذایی مطالعات مختلفی در باره رژیم غذایی مادران در دوران بارداری و شیردهی صورت گرفته است . در بیشتر مطالعات انجام شده این واقعیت اثبات شده است که اجتناب مادر از مواد غذایی آلرژی زا در دوران بارداری و شیردهی هیچ تاثیر مثبتی در جلوگیری از آلرژی کودک ندارد.

درباره استفاده از غذاهای آلرژی زا در دوران باداری و شیردهی به هدف جلوگیری از ایجاد آلرژی در کودک نتایج مطالعات مختلف می  باشد. درحال حاضر توصیه می شود که اگر قبل از بارداری رژیم غذایی خاصی نداشتید احتیاجی نمی باشد که در رژیم غذایی خود به دلیل پیشگیری از آلرژی تغییر خاصی بدهید.

مطالعه ای وجود دارد که پیشنهاد می کند که تنوع و کیفیت رژیم غذایی مادر در دوران باداری و مصرف بیشتر سبزیجات و ماست و مصرف کمتر سیب زمینی سرخ کردهꓹ برنج ꓹگوشت قرمزꓹ غلات در کاهش آلرژی در کودک موثر می باشد.

درباره استفاده از مکملهای غذایی با هدف جلوگیری از آلرژی کودک اطلاعات کافی نمی باشد.به استثنای استفاده از ویتامین D  که ممکن است در پیشگیری از آسم در سال اول زندگی نقش داشته باشد.

دکتر شهرزاد فلاح فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
بیمارستان کودکان مفید بیمارستان امام حسین (ع)

منبع

Uptodate

به طور کلی حدود ده درصد افراد نوعی از واکنش ناخواسته به پنی سیلین را گزارش می کنند. هرچند در مورد بیشتر افرادی که اعتقاد به آلرژی به پنی سیلین دارند  با بررسی های دقیق آلرژیک این موضوع رد می گردد یا به علت اینکه تشخیص اولیه نادرست بوده و یا اینکه با گذشت زمان آلرژی برطرف شده است.

با توجه به اینکه آنتی بیوتیکهای خانواده پنی سیلین شامل پنی سیلین جی ι  آمپی سیلین ι آموکسی سیلین و... از دسته آنتی بیوتیکهای پرمصرف می باشند در صورت بروز عوارض ناخواسته به دنبال مصرف آنها نیاز می باشد تا ویزیت پزشک انجام شود تا واکنشهای آلرژیک واقعی از عوارض ناخواسته غیر آلرژیک مانند احساس ناراحتی در معده یا اسهال افتراق داده شود.

نشانه های مختلفی وجود دارد که میتواند نشاندهنده یک واکنش آلرژیک واقعی به پنی سیلین باشد بعضی از اینها شامل: کهیر ι آنژیوادم (تورم بافت نرم زیر پوست) ι تنگی نفس ι احساس گرفتگی گلو ι ... می باشد. شرح حال قبلی این واکنش ها بسیار مهم می باشد زیرا این امکان وجود دارد که فرد در صورت دریافت مجدد دارویا داروهای مشابه دچار واکنش شدیدترویا آنافیلاکسی که نوعی واکنش آلرژیک تهدید کننده حیات می باشد بشود.

تست آلرژی به پنی سیلین مورد اعتمادترین روش برای تعیین آلرژیک بودن فرد به پنی سیلین می باشد.

تست پوستی به پنی سیلین باید در بیمارستان یا زیر نظر پزشک آلرژیست در کلینیک دارای تجهیزات کافی انجام شود.

در صورتی که تست پوستی در دسترس نباشد و احتمال آلرژی به پنی سیلین وجود دارد یا باید آنتی بیوتیک از خانواده دیگری برای بیمار تجویز شود یا اینکه در صورتی که طبق نظر پزشک دریافت آنتی بیوتیک ضروری است پزشک آلرژیست می تواند تست چالش ویا  حساسیت زدایی دارویی انجام دهد.

در صورتی که بعد از دریافت آنتی بیوتیک ها علی الخصوص خانواده پنی سیلین دچارعلائمی مانند بثورات پوستی ι تنگی نفس ι احساس گرفتگی گلو ι خس خس سینه حاد و یا هر علامت ناخواسته دیگری را تجربه کردید ویزیت فوق تخصص آلرژی جهت تعیین ماهیت این واکنش ناخواسته و تعیین امکان یا عدم امکان مصرف مجدد دارو توصیه میگردد.

دکتر شهرزاد فلاح
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی 
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
بیمارستان کودکان مفید
بیمارستان امام حسین(ع)

منبع
Uptodate Medicine

 کولیت آلرژیک که نام علمی آن پروکتو کولیت آلرژیک  ایجادشده به وسیله پروتئین غذا می باشد بیماری نسبتا شایعی می باشد که در شیرخواران کوچک دیده می شود.

معمولا در چند ماه اول زندگی تظاهر پیدا می کند اما در چند هفته اول تولد نیز می تواند دیده شود.تظاهرات این بیماری آلرژیک به صورت
1- دفع رگه های خون قابل رویت در مدفوع شل یا با قوام نرمال
2-مدفوع شل با بلغم که می تواند با یا بدون وجود خون باشد
3 -یبوست که از تظاهرات کمتر شایع می باشد و معمولا با وجود خون مخفی همراه می باشد.

شیرخواران به طور معمول بد حال و بیقرارنمی باشند.

شایعترین آلرژن مسئول شیر گاو سپس تخم مرغ و سویا می باشد و به میزان کمتر مواد غذایی دیگر مقصر می باشند.

این بیماری در هر دو گروه شیرخوارانی که با شیرمادر و شیرخشک تغذیه می شوند میتواند دیده شود.

در صورتی که این یماری تشخیص داده شود معمولا در مورد شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می شوند  ابتدا لبنیات از رژیم غذایی مادر حذف می گردد و پاسخ شیر خوار ارزیابی میگردد در صورت عدم پاسخ ممکن است نیاز باشد مواد غذایی دیگر حذف شود یا بررسی های بیشتری صورت گیرد.

در مورد شیرخوارانی که با شیر خشک تغذیه میشوند شیرخشک شیرخوار به شیرخشکهای هیدرولیزه تغییر می یابد و پاسخ بالینی بررسی می شود.در صورت عدم پاسخ ممکن است نیاز به بررسی های کاملتری باشد.

به طور معمول نیازی به انجام تست پوستی یا دیگر تستهای آلرژیک نمی باشد مگر اینکه شیرخوار علائم همراه دیگری داشته باشد

به طور معمول بعد از سن یک سالگی غذای حذف شده کم کم به رژیم غذایی شیرخوار طبق نظر پزشک اضافه میگردد و برگشت علایم آلرژیک یا بهبود کامل شیرخوار بررسی میگردد.

در صورتی که شما در پوشک شیرخوار خود رگه خون مشاهده کردید متوانید به فوق تخصص آلرژی مراجعه کنید تا رژیم غذایی شما مورد بررسی قرار بگیرد و صحیح ترین رژیم غذایی و مناسبترین شیرخشک برای فرزند دلبند شما تجویز گردد.

دکتر شهرزاد فلاح
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
بیمارستان کودکان مفید و بیمارستان امام حسین (ع)

منبع
Uptodate Medicine

رینیت آلرژیک (که معمولاً به عنوان تب یونجه شناخته می شود) حدود20 تا 30درصد از افراد (کودکان و بزرگسالان) را در تحت تأثیر قرار می دهد. علیرغم نام رایج آن، علت اصلی این بیماری ناشی از یونجه نیست و منجر به تب نمی شود. این بیماری در اثر تماس بینی و/یا چشم با مواد حساسیت زا در محیط مانند گرده ها (علف ها، علف های هرز یا درختان)، مایت های گرد و غبار، کپک ها و موهای حیوانات ایجاد می شود.

علائم رینیت آلرژیک شامل آبریزش/خارش یا احتقان بینی، عطسه و خارش/آبریزش چشم است. در حالی که برخی از این علائم ممکن است مشابه علائم ناشی از عفونت (مانند سرماخوردگی و آنفولانزا) باشد، علائم آلرژی تا زمانی که درمان نشود، ادامه می یابد.

علائم رینیت آلرژیک از خفیف / متوسط ​​تا شدید متغیر است که بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد. علائم ممکن است در بهار/تابستان (معمولاً به دلیل گرده گل) یا در تمام طول سال (معمولاً به دلیل گرد و غبار، کپک ها یا موهای حیوانات) رخ دهد. عوارض رینیت آلرژیک درمان نشده شامل اختلال خواب، خستگی در طول روز، سردرد، تمرکز ضعیف، عفونت های مکرر گوش در کودکان، عفونت های مکرر سینوسی در بزرگسالان و آسم است که کنترل آن دشوارتر است.

داروساز و/یا پزشک شما می تواند درمان هایی را برای رینیت آلرژیک توصیه کند. اینها شامل آنتی هیستامین های غیر آرام بخش (قرص ها، شربت ها، اسپری های بینی، قطره های چشمی)، اسپری های کورتیکواستروئید داخل بینی (INCS)، اسپری های حاوی ترکیبی از INCS و آنتی هیستامین، و شستشوی بینی با آب نمک هستند.

در موارد رینیت آلرژیک شدید ممکن است برای ارزیابی بیشتر از جمله تست آلرژی به یک فوقتخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی مراجعه شود. اگر بتوان آلرژن یا آلرژن‌های ایجادکننده رینیت آلرژیک را تأیید کرد، به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض آلرژن ممکن است علائم را کاهش دهد.

ایمونوتراپی آلرژن (همچنین به عنوان حساسیت زدایی شناخته می شود) شدت علائم و/یا نیاز به داروهای منظم را کاهش می دهد. این روش شامل مصرف منظم و تدریجی مقادیر عصاره های آلرژن با تزریق یا قرص، اسپری یا قطره های زیر زبانی است. این یک درمان طولانی مدت (3-5 سال) است که فقط باید پس از تست های دقیق آلرژی، و توسط فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی شروع شود.

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع

آلرژی غذایی در حدود 5-10٪ از کودکان و 2-4٪ از بزرگسالان دیده می شود.

شایع ترین محرک های آلرژی غذایی عبارتند از: تخم مرغ، شیر گاو (لبنیات)، بادام زمینی، آجیل درختی، کنجد، سویا، گندم، ماهی و سایر غذاهای دریایی. با این حال، تقریباً هر غذایی می تواند باعث واکنش آلرژیک شود، از جمله میوه ها.

واکنش های آلرژیک به غذاها از خفیف تا شدید متغیر است. علائم خفیف تا متوسط ​​آلرژی غذایی شامل تورم صورت، لب ها و/یا چشم ها، کهیر یا جوش روی پوست، درد معده (شکم) و استفراغ است.

واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) بر تنفس و قلب تأثیر می گذارد و بنابراین می تواند تهدید کننده زندگی باشد. اکثر مرگ و میرهای ناشی از آنافیلاکسی را می توان با اقدامات دقیق اجتناب از آلرژن های غذایی و تجویز فوری یک آمپول خودتزریق آدرنالین (اپی نفرین) پیشگیری کرد.

رایج ترین غذاهایی که باعث آنافیلاکسی می شوند بادام زمینی، آجیل درختی، صدف، شیر و تخم مرغ هستند.

اکثر آلرژی های غذایی در کودکان شدید نیستند و ممکن است با گذشت زمان از بین بروند. آلرژی به بادام زمینی، آجیل درختی، دانه غلات و غذاهای دریایی احتمال کمتری دارد که برطرف شوند و عموماً به آلرژی مادام العمر تبدیل می شوند.

واکنش های نامطلوب به غذاهایی که آلرژی ندارند عبارتند از عدم تحمل غذایی، واکنش های سمی، مسمومیت غذایی، کمبود آنزیم، بیزاری از غذا یا تحریک ناشی از تماس پوست با برخی غذاها. این واکنش های نامطلوب اغلب با آلرژی غذایی اشتباه گرفته می شود، اما باعث آنافیلاکسی نمی شود.

مطالعات اخیر نشان داده است که مصرف دیرهنگام غذاهای جامد در شیرخواران (بعد از 12 ماهگی) می تواند احتمال ابتلا به آلرژی غذایی را افزایش دهد. بنابراین در حال حاضر توصیه می‌شود که غذاهای جامد در حدود 6 ماهگی، اما نه قبل از 4 ماهگی، برای کمک به جلوگیری از ایجاد آلرژی غذایی به نوزادان خورانده شود.

پزشکان معمولاً آزمایش پوست انجام می دهند یا آزمایش خون را برای ایمونوگلوبولین E (آنتی بادی) خاص آلرژن تجویز می کنند که به شناسایی یا حذف محرک های احتمالی آلرژی غذایی کمک می کند. گاهی اوقات برای تأیید یا حذف آلرژی غذایی یک چالش آلرژن غذایی تحت نظارت پزشکی لازم است.

اجتناب از رژیم غذایی برای آلرژی غذایی فقط باید تحت نظارت پزشک و متخصص تغذیه انجام شود تا از سوءتغذیه و سایر عوارض مانند بیزاری از غذا جلوگیری شود.

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع

اگزما که به عنوان درماتیت آتوپیک نیز شناخته می شود، یک اختلال سیستم ایمنی است که در اثر یک سد پوستی غیر طبیعی، خشکی پوست و التهاب ایجاد می شود. افراد مبتلا به اگزما اغلب شرایط آلرژیک دیگری از جمله آلرژی غذایی دارند، اما آلرژی غذایی باعث اگزما نمی شود.

اگزما روی پوست تاثیر می گذارد و باعث قرمزی، خارش و گاهی اوقات عفونت می شود. هنگامی که اگزما بدتر می شود به آن شعله ور شدن اگزما می گویند. محرک های رایج عود اگزما شامل آب و هوای خشک، گرمای بیش از حد، قرار گرفتن در معرض محرک ها (مانند شن یا خاک)، خاراندن، آلرژن ها (مانند مایت گرد و غبار) و عفونت های باکتریایی پوست است.

اگزما را می توان با حفظ، محافظت و درمان پوست به خوبی مدیریت کرد:

• استفاده از مرطوب کننده حداقل دو بار در روز (اجتناب از موادی که حاوی محصولات غذایی هستند).
• استفاده از شوینده های بدون صابون یا حاوی روغن در حمام.
• از صابون و مواد شوینده‌ای که حباب یا کف تولید می‌کنند که به پوست آسیب می‌رساند و آن را خشک می‌کند خودداری کنید.
• اجتناب از محرک های شناخته شده (از جمله غذاها در صورت تایید) و محرک های تماسی
• استفاده از کرم ها و پمادهای ضد التهاب مانند استروئیدهای موضعی.
• درمان عفونت های باکتریایی پوست با آنتی بیوتیک ها یا استفاده از حمام با سفید کننده ها در صورت بروز عفونت.
• استفاده از درمان های تعدیل کننده سیستم ایمنی، در صورت تجویز برای اگزمای شدید.

آلرژی غذایی در نوزادان مبتلا به اگزما و سابقه خانوادگی آلرژی بیشتر است. حدود 30 درصد از نوزادان در این گروه ها به آلرژی غذایی مبتلا می شوند در حالی که تنها 10 درصد در جمعیت عمومی آلرژی غذایی دارند. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه مدیریت خوب اگزما در دوران شیرخوارگی ممکن است احتمال ابتلای نوزاد به آلرژی غذایی را کاهش دهد.

هنگامی که کودکی مبتلا به اگزما و آلرژی غذایی است، آلرژی غذایی ممکن است باعث اگزما شود، اما علت اگزمای او نیست. اکثر آلرژی های غذایی باعث کهیر، استفراغ و تحریک پذیری در عرض 30 دقیقه پس از صرف غذا می شود. آلرژی غذایی فقط گاهی و به ندرت می تواند منجر به تشدید تاخیری اگزما می شود.

نتایج آزمایش‌های پوستی یا آزمایش خون برای آلرژی غذایی، غذاهایی را که باعث بدتر شدن اگزما می‌شوند، پیش‌بینی نمی‌کنند. تست آلرژی تنها در صورتی باید انجام شود که توسط غوف تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی توصیه و تفسیر شود.

رژیم های غذایی حذف غذا را فقط باید در کودکان مبتلا به اگزما امتحان کرد که با درمان های ذکر شده در بالا بهبود نمی یابند. تأیید اینکه آلرژی غذایی باعث اگزمای تاخیری می شود فقط مستلزم حذف کوتاه مدت مواد غذایی است. رژیم غذایی حذف غذا باید همیشه توسط فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی نظارت شود. اگر متخصص ادامه پرهیز طولانی مدت غذا را توصیه کند، کودکان باید به یک متخصص تغذیه کودکان با دانش تخصصی در مورد آلرژی های غذایی نیز مراجعه کنند.

حذف غذاها از رژیم غذایی کودک بدون استفاده از جایگزین های مناسب می تواند باعث سوء تغذیه و رشد ضعیف شود. اگر کودکی به طور منظم غذایی را بدون علائم آلرژی می خورد، حذف آن غذا از رژیم غذایی او می تواند منجر به ایجاد حساسیت جدید به آن غذا شود.

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع

اگزما (که درماتیت آتوپیک نیز نامیده می شود) روی پوست تأثیر می گذارد و باعث قرمزی، خارش و گاهی اوقات عفونت می شود. هنگامی که اگزما بدتر می شود، به آن شعله ور شدن اگزما می گویند. معمولاً هیچ محرک واحدی برای شعله ور شدن اگزما وجود ندارد.

در افراد مبتلا به اگزما، پوست رطوبت را به خوبی حفظ نمی کند، که باعث می شود به راحتی خشک شود. در نتیجه پوست در برابر عوامل حساسیت زا و محرک آسیب پذیر می شود. در اثر ترشح مواد شیمیایی در پوست، خارش ایجاد می شود. خاراندن پوست باعث ترشح بیشتر مواد شیمیایی شده و احساس خارش بیشترمی شود. این چرخه "خراش و خارش" می تواند باعث ناراحتی شود، خواب را مختل کند و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.

اگزما یک مشکل بهداشتی مزمن است که بسیاری از افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در نوزادان شایع است:

- اگزمای نوزادی در حدود 1 از هر 5 کودک زیر 2 سال رخ می دهد و معمولاً تا 5 سالگی بهبود می یابد.

- اگزمای دوران کودکی ممکن است پس از دوره نوزادی ادامه یابد یا از 2 تا 4 سالگی شروع شود. بثورات و خشکی معمولاً در چین‌های آرنج، پشت زانو، روی مچ پا یا روی صورت، گوش‌ها و گردن ایجاد می‌شود.

- علائم اگزمای بزرگسالان نیز در این نواحی رخ می دهد و می تواند باعث خشکی، سفت شدن و ضخیم شدن پوست شود.

بسیاری از افراد مبتلا به اگزما همزمان آلرژی های دیگری هم دارند یا ممکن است به آلرژی های دیگری مانند رینیت آلرژیک (تب یونجه)، آسم، آلرژی غذایی یا آلرژی به مایت گرد و غبار مبتلا شوند.

مطالعات نشان می دهد که نوزادان مبتلا به اگزما و سابقه خانوادگی آلرژی بیشتر در معرض ابتلا به آلرژی غذایی هستند. مدیریت خوب اگزما در نوزادان ممکن است احتمال ابتلای کودکان به آلرژی غذایی را کاهش دهد.

اگزما را می توان به خوبی مدیریت کرد و از مراحل زیر می توان به عنوان راهنما استفاده کرد:

- هر روز دو بار مرطوب کننده به صورت و بدن بمالید.

- از محرک ها و آلرژن ها، صابون، عطرها، گرمای بیش از حد و قرار گرفتن در معرض پارچه های زبر اجتناب کنید.

- شعله ور شدن اگزما یا اگزمای شدید را درمان کنید - به محض شعله ور شدن اگزما از کرم یا پماد استفاده کنید. در صورت نیاز با تجویز پزک، از داروهای های تعدیل کننده ایمنی برای اگزمای شدید استفاده کنید.

- اگر اگزما در عرض یک هفته بهبود نیافت یا اگر تب دارید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع

واکنش آلرژیک به یک دارو زمانی که در عرض 1 تا 6 ساعت پس از مصرف دارو رخ دهد "فوری" و زمانی که واکنش پس از 24 ساعت پس از مصرف دارو رخ می دهد "غیر فوری یا تاخیری" نامیده می شود.

علائم یک واکنش آلرژیک خفیف یا متوسط ​​به یک دارو می تواند شامل بثورات خارش دار (کهیر) و تورم (آنژیوادم) باشد. گاهی اوقات بثورات ناشی از عفونت به عنوان یک واکنش آلرژیک به یک دارو اشتباه گرفته می شود.

بثورات شدید غیر فوری با تب، علایم شبیه آنفلوانزا و سایر علائم سیستمیک همراه است و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. این موارد عوارض شدید پوستی نامیده می شوند و نیاز به مراقبت های فوری تخصصی دارند.

واکنش‌های آلرژیک شدید و فوری به داروها می‌تواند بر تنفس، قلب و فشار خون تأثیر بگذارد و «آنافیلاکسی» نامیده می‌شود. این واکنش ها می تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. احتمال آنافیلاکسی در نتیجه آلرژی دارویی زمانی که دارو به صورت تزریقی تجویز می شود بیشتر از مصرف خوراکی است.

هنگامی که آلرژی دارویی نامشخص است، آزمایش پوست یا یک آزمایش تحت نظارت پزشکی به نام «چالش دارویی» می‌تواند توسط متخصصان آلرژی در کلینیک‌های بیمارستانی انجام شود.

اگر پس از ارزیابی متخصص، حساسیت دارویی واقعی تشخیص داده شود، باید از دارو اجتناب شود. مستندات تشخیص حساسیت دارویی باید در پرونده سلامت فرد، پزشک عمومی و سوابق بیمارستان بایگانی شود. افراد مبتلا به آلرژی دارویی تشخیص داده شده باید همیشه شناسه هشدار پزشکی را به همراه داشته باشند یا از آن استفاده کنند.

آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند در برخی افراد واکنش ایجاد کنند. علائم شامل برافروختگی، بثورات خارش دار، انسداد/آبریزش بینی و گاهی اوقات آسم شدید، معمولاً در عرض یک ساعت پس از مصرف دارو است. آلرژی به آسپرین در افراد مبتلا به پولیپ بینی و آسم بیشتر است. به این مورد، بیماری راه هوایی تشدید شده با آسپرین (AERD) می گویند. سایر افراد ممکن است نسبت به همه NSAID ها عدم تحمل داشته باشند. این واکنش ها باید توسط متخصص بررسی شود.

واکنش های آلرژیک به ضد عفونی کننده ها، لاتکس و داروهای بیهوشی که در حین عمل جراحی تجویز می شوند، نادر هستند اما می توانند جدی باشند. واکنش‌های آلرژیک به ضد عفونی‌کننده‌های کلرهگزیدین در حال افزایش است و احتمالاً به استفاده متداول‌تر از محصولات حاوی کلرهگزیدین مربوط می‌شود.

در حالی که داروهای مکمل و جایگزین (CAM) از جمله داروهای گیاهی، اغلب بی خطر در نظر گرفته می شوند، واکنش های آلرژیک ممکن است رخ دهد. واکنش های آلرژیک به داروهای گیاهی در افراد مبتلا به سایر بیماری های آلرژیک، مانند آسم یا رینیت آلرژیک (تب یونجه) شایع تر است.

دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی

منبع