سینوس ها حفره های هوایی کوچکی هستند که در بین چشم ها و پشت پیشانی، بینی و استخوان گونه قرار دارند. هنگامی که سینوس ها و مجاری بینی ملتهب می شوند، به آن سینوزیت می گویند.
التهاب ممکن است به دلیل شرایطی مانند مشکلات ساختاری در بینی یا عفونت سینوسی رخ دهد. اصطلاحات "سینوزیت" و "عفونت سینوس" گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند.
عفونت سینوسی یک بیماری بسیار شایع است.
علائم سینوزیت
علائم سینوزیت شبیه علائم سرماخوردگی است. که ممکن است شامل موارد زیر باشند:
ممکن است تشخیص سینوزیت در کودکان دشوار باشد. علائم عبارتند از:
عوامل خطر سینوزیت
سینوزیت اغلب زمانی رخ می دهد که مخاط دهانه سینوس های شما را مسدود کند.
هر کسی ممکن است به سینوزیت یا عفونت سینوسی مبتلا شود. با این حال، برخی از شرایط سلامتی و عوامل خطر می توانند شانس شما را افزایش دهند.
عوامل احتمالی سینوزیت عبارتند از:
گاهی اوقات سرماخوردگی، آلرژن‌ها یا باکتری‌ها میتوانند باعث ایجاد مخاط بیش از حد شوند. این تجمع مخاطی می‌تواند غلیظ شود و باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها را تشویق کند تا در حفره سینوسی شما تجمع کنند و در نهایت منجر به عفونت سینوسی شود.
انواع سینوزیت
سینوزیت انواع مختلفی دارد و همه آنها علائم مشابهی دارند. شدت و طول مدت علائم متفاوت خواهد بود.
سینوزیت حاد
سینوزیت حاد کوتاه ترین مدت را دارد.
ممکن است تا 4 هفته طول بکشد. عفونت ویروسی ناشی از سرماخوردگی می تواند علائمی ایجاد کند که معمولاً تا 10 روز طول می کشد.
عفونت های ویروسی در نهایت منجر به اکثر موارد سینوزیت حاد می شود، اما آلرژی های فصلی یکی دیگر از علل احتمالی است.
سینوزیت تحت حاد
علائم سینوزیت تحت حاد می تواند تا 12 هفته ادامه داشته باشد. این وضعیت معمولاً با آلرژی های فصلی یا عفونت های باکتریایی رخ می دهد.
سینوزیت حاد عود کننده
در سینوزیت حاد مکرر، حداقل چهار دوره سینوزیت حاد در طول یک سال دارید. هر دوره سینوزیت حاد باید حداقل 7 روز طول بکشد.
سینوزیت مزمن
علائم سینوزیت مزمن بیش از 12 هفته طول می کشد. علائم سینوزیت مزمن اغلب کمتر از علائم سینوزیت حاد است و تب نادر است.
عفونت باکتریایی به ندرت ممکن است در این موارد مقصر باشد و سینوزیت مزمن معمولاً همراه با آلرژی های مداوم یا مشکلات ساختاری بینی رخ می دهد.
تشخیص سینوزیت
درابتدا پزشک در مورد علائم شما می پرسد و قبل از تشخیص، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. ممکن است با فشار دادن انگشت روی سر و گونه شما فشار و حساسیت را بررسی کنند. همچنین ممکن است داخل بینی شما را برای یافتن علائم التهاب بررسی کنند.
در بیشتر موارد، پزشک می تواند سینوزیت را بر اساس علائم شما و نتایج یک معاینه فیزیکی تشخیص دهد.
در مورد سینوزیت مزمن، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری را برای بررسی سینوس ها و مجاری بینی توصیه کند. این آزمایش‌ها میتوانند انسداد مخاط و هرگونه ساختار غیرطبیعی مانند پولیپ را نشان دهند.
روش های تصویربرداری
برای تشخیص می توان از روش های تصویربرداری مختلف استفاده کرد.
آندوسکوپی بینی
پزشک ممکن است از فیبرسکوپی استفاده کند، که یک لوله نورانی است که از بینی شما عبور می کند تا مستقیماً داخل مجرای بینی و سینوس های شما را ببیند. و ممکن است برای آزمایش کشت نمونه گیری کند. آزمایش کشت می تواند وجود ویروس، باکتری یا قارچ را تشخیص دهد.
تست های آلرژی
تست آلرژی عوامل محیطی را که ممکن است باعث واکنش آلرژیک شوند را شناسایی می کند.
آزمایشات خون
آزمایش خون می تواند شرایطی را که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می شود، مانند HIV، بررسی کند.
درمان سینوزیت
بیشتر موارد سینوزیت ناشی از عفونت های ویروسی است و ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. با این حال، داروهای بدون نسخه (OTC) و داروهای خانگی ممکن است به کاهش علائم شما کمک کنند.
گرفتگی بینی
احتقان بینی یکی از شایع ترین علائم سینوزیت است. این نکات را برای کمک به کاهش گرفتگی بینی امتحان کنید:
داروهای ضد درد
در موارد نادر، سینوزیت می‌تواند باعث سردرد سینوسی یا فشار در پیشانی و گونه‌ها شود. اگر درد دارید، داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن و ایبوپروفن می توانند به شما کمک کنند.
آنتی بیوتیک ها
اگر علائم شما ظرف چند هفته بهبود نیافت، احتمالاً عفونت باکتریایی دارید و باید به پزشک مراجعه کنید. در این صورت ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک درمانی داشته باشید
علائمی دارید که بهبود نمی یابند، از جمله:
اگر آنتی بیوتیک دریافت می کنید، بسته به دستور پزشک باید حداقل 10 تا 14 روز آن را مصرف کنید. مصرف دارو را زودتر از زمان تجویز قطع نکنید، زیرا ممکن است عفونت باکتریایی نهفته شود و احتمالاً به طور کامل برطرف نشود.
ممکن است پزشک از شما بخواهد که برای ملاقات دیگری برنامه ریزی کنید تا بتواند وضعیت شما را بررسی کند. اگر سینوزیت شما تا ویزیت بعدی بهبود نیابد یا بدتر شود، ممکن است شما را به متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد.
همچنین ممکن است پزشک برای تعیین اینکه آیا آلرژی باعث ایجاد سینوزیت شما می شود یا خیر، آزمایش های بیشتری را درخواست کنند.
عمل جراحي
اگر سینوزیت مزمن شما با گذشت زمان و دارو بهبود نیافت، ممکن است تحت عمل جراحی قرار بگیرید تا:
پیشگیری از سینوزیت
از آنجایی که سینوزیت می تواند پس از سرماخوردگی، آنفولانزا یا واکنش آلرژیک ایجاد شود، پیروی از یک سبک زندگی بهداشتی و کاهش قرار گرفتن در معرض میکروب ها و آلرژن ها می تواند به جلوگیری از این التهاب کمک کند.
برای کاهش خطر، می توانید:
عوارض سینوزیت
اگر سینوزیت درمان نشود، ممکن است عوارض نادری ایجاد کند، مانند:
چشم انداز سینوزیت
سینوزیت قابل درمان است و اکثر افراد بدون مراجعه به پزشک یا مصرف آنتی بیوتیک بهبود می یابند. با این حال، اگر مشکلات سینوس مکرر یا مزمن دارید، به پزشک اطلاع دهید. ممکن است یک بیماری زمینه ای مانند پولیپ بینی داشته باشید.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
آلرژی زمانی اتفاق می افتد که بدن شما نوعی ماده خارجی مانند دانه گرده یا شوره حیوانات خانگی را تشخیص دهد و پاسخ سیستم ایمنی را برای مبارزه با آن فعال کند.
آلرژی چگونه ایجاد می شود
آلرژن ها در دو مرحله ایجاد می شوند.
فاز 1
ابتدا، سیستم ایمنی بدن شما با ایجاد آنتی بادی هایی به نام ایمونوگلوبولین E (IgE) به مواد خاصی پاسخ می دهد. این قسمت را حساس سازی می نامند.
بسته به نوع آلرژی شما، مانند گرده یا غذا، این آنتی بادی ها در راه های هوایی شما - از جمله بینی، دهان، گلو، نای و ریه ها – یا دستگاه گوارش (GI) و پوست شما قرار دارند.
فاز 2
اگر دوباره در معرض آن آلرژن قرار بگیرید، بدن شما مواد التهابی از جمله هیستامین شیمیایی آزاد می کند. این امر باعث گشاد شدن عروق خونی، تولید مخاط، خارش پوست و متورم شدن بافت های راه هوایی می شود.
این واکنش آلرژیک به منظور جلوگیری از ورود آلرژن‌ها و مقابله با هرگونه تحریک یا عفونت همراه آنها ایجاد شود. اساساً، میتوانید آلرژی را واکنش بیش از حد به آن آلرژن‌ها در نظر بگیرید.
از آن زمان به بعد، بدن شما وقتی در آینده در معرض آن آلرژن قرار می گیرد، به طور مشابه پاسخ می دهد. برای آلرژی های خفیف موجود در هوا، ممکن است علائم پف چشم، گرفتگی بینی و خارش گلو را تجربه کنید. و برای آلرژی های شدید، ممکن است کهیر، اسهال و مشکلات تنفسی داشته باشید.
زمانی که آلرژی به طور معمول ایجاد می شود
اکثر مردم به یاد دارند که اولین علائم آلرژی را در سنین پایین مشاهده کردند - از هر 5 کودک، 1 کودک به نوعی آلرژی یا آسم مبتلا است.
بسیاری از افراد در سنین 20 تا 30 سالگی از مشکلات حساسیت خود خلاص می شوند، زیرا آنها نسبت به آلرژن های خود، به ویژه آلرژن های غذایی مانند شیر، تخم مرغ و غلات مقاوم می شوند.
اما ممکن است در هر مقطعی از زندگی تان دچار آلرژی شوید. حتی ممکن است به چیزی که قبلاً به آن حساسیت نداشتید حساسیت پیدا کنید.
مشخص نیست که چرا برخی از آلرژی ها در بزرگسالی به خصوص در دهه 20 یا 30 سالگی ایجاد می شوند.
بیایید به این موضوع بپردازیم که چگونه و چرا میتوانید در طول زندگی دچار آلرژی شوید، چگونه میتوانید یک آلرژی جدید را درمان کنید، و آیا میتوانید انتظار داشته باشید که آلرژی جدید یا آلرژی موجود با گذشت زمان از بین برود.
آلرژی های رایج بزرگسالان
آلرژی فصلی
شایع ترین آلرژی های ایجاد شده در بزرگسالان فصلی هستند. گرده گل، علف های هرز و سایر آلرژن های گیاهی در زمان های خاصی از سال، معمولاً در بهار یا پاییز، افزایش می یابند.
آلرژی به حیوانات خانگی
آیا گربه یا سگ خانگی دارید؟ قرار گرفتن مداوم در معرض شوره آنها، یا پوسته هایی که در هوا پخش می شوند، و مواد شیمیایی ادرار و بزاق آنها، می توانند باعث ایجاد آلرژی در شما شوند.
حساسیت غذایی
تقریباً 11 درصد از بزرگسالان نوعی آلرژی غذایی دارند و تقریباً نیمی از آنها برای اولین بار علائم را در بزرگسالی مشاهده کرده اند، به ویژه آلرژی نسبت به انواع خاصی از ماهی.
سایر آلرژن های غذایی رایج در بزرگسالان بادام زمینی و مغزهای درختی و گرده میوه ها و سبزیجات است.
بسیاری از کودکان دچار آلرژی غذایی می شوند و اغلب با افزایش سن علائم کمتر و کمتری از خود نشان می دهند.
چرا این اتفاق می افتد؟
دقیقاً مشخص نیست که چرا آلرژی ممکن است در بزرگسالی ایجاد شود.
محققان بر این باورند که یک واکنش آلرژیک شدید در دوران کودکی، حتی یک دوره علائم، می‌تواند احتمال ابتلای شما به آلرژی را در بزرگسالی هنگامی که مجدداً در معرض سطوح بالاتر آن آلرژن قرار می‌گیرید، افزایش دهد.
در برخی موارد، این پیوندها به راحتی قابل مشاهده هستند و آنچه را که به عنوان رژه آتوپیک شناخته می شود، نشان می دهند. کودکانی که آلرژی غذایی یا بیماری‌های پوستی مانند اگزما دارند، ممکن است با افزایش سن علائم آلرژی فصلی مانند عطسه، خارش و گلودرد را تجربه کنند.سپس علائم برای مدتی محو می شوند. ممکن است در 20، 30 و 40 سالگی، زمانی که در معرض محرک آلرژی قرار می گیرید، دوباره علایم برگردند.
محرک های احتمالی آلرژی بزرگسالان می تواند شامل موارد زیر باشد:
آیا آلرژی با گذشت زمان از بین می رود؟
پاسخ کوتاه بله است.
حتی اگر در بزرگسالی دچار آلرژی شوید، ممکن است متوجه شوید که وقتی به 50 سالگی و بعد از آن می‌رسید علایم شروع به محو شدن می‌کنند.
به این دلیل که عملکرد سیستم ایمنی بدن شما با افزایش سن کاهش می یابد، بنابراین پاسخ ایمنی بدن به آلرژن ها نیز کمتر می شود.
برخی از آلرژی هایی که در کودکی دارید نیز ممکن است در نوجوانی و در بزرگسالی از بین بروند، شاید فقط چند مورد در طول زندگی شما تکرار شوند و سپس برای همیشه ناپدید شوند.
درمان ها
در اینجا چند درمان احتمالی برای آلرژی وجود دارد، چه شما یک آلرژی فصلی خفیف دارید یا یک آلرژی شدید غذایی یا تماسی:
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
برخی از علائم آلرژی خفیف هستند و با کاهش قرار گرفتن در معرض آلرژن یا با مصرف دارو قابل درمان هستند.
اما برخی علائم آنقدر شدید هستند که زندگی شما را مختل کنند یا حتی زندگی شما را تهدید کنند.
در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید یا از اطرافیانتان بخواهید کمک بگیرند:
نتیجه گیری
شما می توانید در هر زمانی از زندگی خود دچار آلرژی شوید.
برخی ممکن است خفیف باشند و به تغییرات فصلی در میزان آن آلرژن در هوا بستگی دارند. برخی دیگر ممکن است شدید یا تهدید کننده زندگی باشند.
اگر متوجه علائم جدید آلرژی شدید، به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانید بدانید که چه گزینه‌های درمانی، داروها یا تغییرات سبک زندگی ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند یا آنها را تحت کنترل نگه دارد.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
آلرژی به گرده چیست؟
گرده یک پودر بسیار ریز است که توسط درختان، گل‌ها، چمن ها و علف‌های هرز برای بارور کردن سایر گیاهان از همان گونه تولید میشود و یکی از شایع ترین علل آلرژی است.
بسیاری از مردم هنگام تنفس گرده، پاسخ ایمنی نامطلوب دارند.
سیستم ایمنی به طور معمول با دفاع از بدن در برابر مزاحمان مضر مانند ویروس ها و باکتری ها از بیماری جلوگیری می کند.
در افراد مبتلا به آلرژی به گرده، سیستم ایمنی به اشتباه گرده های بی ضرر را به عنوان یک مزاحم خطرناک شناسایی می کند. سیستم ایمنی شروع به تولید واسطه های شیمیایی از جمله هیستامین برای مبارزه با گرده می کند.
این فرآیند به عنوان یک واکنش آلرژیک شناخته می شود و نوع خاصی از گرده که باعث آن می شود به عنوان یک آلرژن شناخته می شود. واکنش آلرژیک منجر به علائم گوناگونی مانند عطسه، گرفتگی بینی و آبریزش چشم‌ها میشود.
برخی از افراد در تمام طول سال علائم آلرژی دارند، در حالی که برخی دیگر فقط در زمان های خاصی از سال این علائم را دارند. به عنوان مثال، افرادی که به گرده غان حساس هستند معمولاً در طول بهار که درختان شکوفه می دهند، علائم افزایش می یابد. به طور مشابه، کسانی که آلرژی به علف های هرز دارند در اوایل پاییز بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
زمانی که فردی دچار آلرژی گرده شود، بعید است که از بین برود. ولی، علائم را می توان با داروها و واکسن های آلرژی کنترل کرد. برخی تغییرات سبک زندگی نیز می تواند به کاهش علائم کمک کند.
آیا می دانستید؟
آلرژی به گرده ممکن است به عنوان رینیت آلرژیک فصلی یا تب یونجه نیز شناخته شود.
انواع حساسیت به گرده
صدها گونه گیاهی وجود دارند که گرده ها را در هوا آزاد می کنند و باعث واکنش های آلرژیک می شوند.
برخی از مقصران رایج عبارتند از:
آلرژی به گرده غان
گرده غان یکی از شایع ترین آلرژن های موجود در هوا در فصل بهار است. با شکوفه دادن درختان توس، دانه های ریز گرده آزاد می شوند که توسط باد پراکنده می شوند.
یک درخت توس می تواند 5.5 میلیون دانه گرده تولید کند.
آلرژی به گرده بلوط
مانند درختان توس، درختان بلوط در فصل بهار گرده را به هوا می فرستند.
در حالی که گرده بلوط در مقایسه با گرده درختان دیگر حساسیت زا محسوب می شود، اما برای مدت طولانی تری در هوا باقی می ماند. این می تواند باعث واکنش های آلرژیک شدید در برخی از افراد مبتلا به آلرژی به گرده شود.
آلرژی به گرده چمن
چمن محرک اولیه آلرژی به گرده در طول ماه های بهار و تابستان است.
انواع مختلفی از چمن وجود دارد. ولی فقط تعداد کمی از آنها، مانند چاودار، علف برمودا و بلوگرس، قادر به ایجاد آلرژی هستند.
آلرژی به گرده علف های هرز
این گیاهان بیشترین احتمال ایجاد آلرژی را دارند. یک گیاه می تواند نزدیک به 1 میلیارد دانه گرده تولید کند.
آنها در ماه های اولیه پاییز فعال تر هستند. با این حال، بسته به شرایط، علف هرز ممکن است از نیمه تابستان شروع به پخش گرده خود کند و تا نیمه پاییز ادامه یابد.
گرده ها میتوانند همراه باد صدها کیلومتر را طی کنند و در زمستان معتدل زنده بمانند.
علائم آلرژی به گرده
علائم آلرژی به گرده اغلب عبارتند از:
علل آلرژی به گرده
آلرژی به گرده زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه گرده را به عنوان یک ماده خطرناک شناسایی کند.
مشخص نیست که چه چیزی باعث هر نوع آلرژی، از جمله آلرژی به گرده می شود. کارشناسان معتقدند که ژنتیک ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
تشخیص حساسیت به گرده
یک پزشک مراقبت های اولیه معمولاً می تواند آلرژی به گرده را تشخیص دهد. با این حال، ممکن است برای تایید تشخیص، شما را برای آزمایش آلرژی به فوق تخصص آلرژی ارجاع دهند.
آزمایش آلرژی معمولاً شامل این مراحل است:
از شما در مورد سابقه پزشکی و علائم - از جمله زمانی که شروع شده اند، مدت زمانی که ادامه داشته اند، و اینکه آیا همیشه وجود دارند یا در زمان های خاصی از سال بهتر یا بدتر می شوند، سؤال می شوند.
آنها سپس یک تست پوستی برای تعیین آلرژن خاصی که باعث علائم شما می شود انجام می دهند. در طول این روش، آنها نواحی مختلف پوست را سوراخ می کنند و مقدار کمی از انواع مختلف آلرژن را وارد می کنند.
اگر به هر یک از مواد حساسیت دارید، در عرض 15 تا 20 دقیقه در محل دچار قرمزی، تورم و خارش خواهید شد. همچنین ممکن است ناحیه ای برآمده و گرد را ببینید که شبیه کهیر است.
آزمایش آلرژی را می توان از طریق آزمایش خون نیز انجام داد.
درمان آلرژی به گرده
اگر با وجود انجام اقدامات پیشگیرانه همچنان علائمی را تجربه می کنید، درمان هایی وجود دارد که ممکن است کمک کند.
داروها
چندین داروی آلرژی بدون نسخه (OTC) در دسترس هستند، از جمله:
واکسن های آلرژی
اگر داروها برای کاهش علائم شما کافی نباشند، ممکن است واکسن آلرژی توصیه شود.
واکسن های آلرژی نوعی ایمونوتراپی است. شما یک سری تزریق آلرژن دریافت می کنید. مقدار آلرژن در هر تزریق به تدریج در طول زمان افزایش می یابد.
این واکسن ها پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به آلرژن را اصلاح می کنند و به کاهش شدت واکنش های آلرژیک شما کمک می کنند. ممکن است یک سال پس از شروع واکسن های آلرژی تسکین کامل را تجربه کنید ولی درمان در مجموع 3 تا 5 سال ادامه یابد.
واکسن آلرژی برای کودکان کمتر از 5 سال توصیه نمی شود.
درمانهای خانگی
تعدادی از درمان های خانگی نیز ممکن است به تسکین علائم آلرژی به گرده کمک کند.
این شامل:
چگونه از آلرژی به گرده جلوگیری کنیم
مانند سایر آلرژی ها، بهترین راه برای جلوگیری از علائم آلرژی به گرده، اجتناب از آلرژن است.
گرچه اجتناب از گرده ها دشوار است. با این حال، ممکن است بتوانید قرار گرفتن در معرض گرده را با موارد زیر به حداقل برسانید:
چه زمانی با پزشک تماس بگیرید
اگر علائم شما شدیدتر شد یا اگر داروهای آلرژی شما عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کردند، به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین قبل از استفاده از هر گونه گیاه یا مکمل جدید با پزشک خود مشورت کنید. برخی می توانند با اثربخشی برخی داروها تداخل داشته باشند.
نتیجه گیری
آلرژی به گرده می‌تواند فعالیت‌های روزمره شما را با ایجاد عطسه، گرفتگی بینی و آبریزش چشم‌ها مختل کند. تغییر شیوه زندگی و داروها می توانند به کاهش این علائم کمک کنند.
اجتناب از درختان، گل‌ها، چمن‌ها و علف‌های هرز که باعث ایجاد آلرژی در شما می‌شوند اولین گام است. شما می توانید این کار را با ماندن در داخل خانه زمانی که سطح گرده ها بالا است، به خصوص در روزهای بادخیز، یا استفاده از ماسک گرد و غبار برای جلوگیری از تنفس گرده انجام دهید.
داروها یا واکسن های آلرژی نیز می توانند به کاهش علائم کمک کنند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
آلرژی های محیطی در مقابل سایر آلرژی ها
آلرژی های محیطی یک پاسخ ایمنی به چیزی در اطراف شما است که معمولاً بی ضرر است. علائم آلرژی محیطی از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما می تواند شامل عطسه، سرفه و خستگی باشد.
آلرژی های محیطی تا حدودی با آلرژی های غذایی متفاوت است زیرا واکنشی به چیزی نیست که شما برای تغذیه مصرف کرده اید. در عوض، آلرژی های محیطی پاسخی به محرک هایی است که در محیط اطراف خود با آنها تماس پیدا می کنید یا در طول فعالیت های روزانه خود استنشاق می کنید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد شناسایی، درمان و پیشگیری از آلرژی های محیطی، ادامه مطلب را بخوانید.
علائم
علائم آلرژی های محیطی می تواند شبیه سرماخوردگی باشد، اما علت آن چیز دیگری است. یک ویروس باعث سرماخوردگی می شود در حالی که آلرژی واکنشی است که در اثر پاسخ سیستم ایمنی بدن به مواد خاصی در محیط اطراف شما ایجاد می شود.
برخی از علائم آلرژی محیطی عبارتند از:
اگر آسم دارید، علائم شما ممکن است شدید و حتی تهدید کننده زندگی باشد.
اگر آلرژی فصلی دارید، علائم شما ممکن است در زمان های خاصی از سال بدتر شود.
آلرژن های رایج محیطی
آلرژن هر چیزی است که باعث شود سیستم ایمنی بدن شما واکنش آلرژیک ایجاد کند. شناسایی آلرژن های شما اولین قدم مهم در ایجاد یک برنامه درمانی است. این پنج آلرژن محیطی رایج ترین موارد هستند.
گرد و غبار
مایت های گرد و غبار یکی از شایع ترین آلرژن های داخل منزل هستند. آنها حشرات میکروسکوپی هستند که معمولاً در مبلمان و تشک های خانه شما زندگی می کنند. اگر آلرژی به مایت گرد و غبار دارید، علائم شما ممکن است در ماه های بهار و تابستان بدتر شود. به این دلیل که مایت های گرد و غبار محیط های گرم و مرطوب را ترجیح می دهند.
گرده
گرده گل یکی دیگر از آلرژن های رایج است. اگر به گرده گل آلرژی دارید، علائم عطسه، آبریزش چشم یا خارش گلو ممکن است با افزایش گرده در بهار و پاییز بدتر شود.
شوره حیوانات خانگی
شوره حیوانات خانگی و بزاق حیوانات خانگی آلرژن های رایج هستند. علائم آلرژی به حیوانات خانگی می تواند شامل موارد زیر باشد:
اگر در اطراف یک حیوان هستید، یا اگر در خانه یا ماشینی هستید که حیوانی در آن بوده است، ممکن است این علائم را تجربه کنید. حتی اگر لباس شخصی در نزدیکی شما شوره داشته باشد، ممکن است علامت دار شوید.
کپک
در صورت داشتن آلرژی به کپک، هاگ های کپک می توانند باعث واکنش های آلرژیک خفیف تا شدید شوند. علائم آلرژی به کپک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کپک در محیط‌های مرطوب رشد می‌کند، بنابراین علائم شما ممکن است در ماه‌های با هوای مرطوب بدتر شود. کپک معمولاً در زیرزمین ها و حمام ها نیز یافت می شود.
دود سیگار
دود سیگار در بسیاری از افراد باعث تحریک و تشدید علائم آلرژی می شود. از استعمال دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود سیگار خودداری کنید، به خصوص اگر آلرژی دارید.
آلرژی های محیطی چگونه تشخیص داده می شوند؟
اگر فکر می کنید آلرژی محیطی دارید، به فوق تخصص آلرژی مراجعه کنید. آنها از شما سوالاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی و خانوادگی شما خواهند پرسید. با استفاده از این اطلاعات همراه با نتایج آزمایش آلرژی، آنها می توانند آلرژن های خاصی را که ممکن است باعث علائم شما شوند شناسایی کنند.
تست های آلرژی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
انواع تست های آلرژی، آلرژن های خاصی را که باعث علائم شما می شوند را مشخص می کنند. هنگامی که پزشک آلرژن های شما را شناسایی کرد، می تواند داروها و گزینه های درمانی را پیشنهاد کند.
درمان
پس از تشخیص، پزشک ممکن است داروهایی را برای درمان آلرژی شما توصیه کند. ممکن است با استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) مانند یک آنتی هیستامین تسکین پیدا کنید.
برخی از این داروها می توانند باعث خواب آلودگی شوند. حتما برچسب های هشدار را بخوانید و با پزشک خود در مورد اینکه کدام داروی OTC ممکن است برای شما مناسب باشد صحبت کنید. ستیریزین و لوراتادین دو آنتی هیستامین معمولی OTC هستند که کمتر باعث خواب آلودگی می شوند.
آنتی هیستامین های OTC ممکن است برای آلرژی های محیطی فصلی مناسب تر باشند زیرا نیازی به مصرف طولانی مدت آنها نخواهید داشت.
اگر آلرژی شما شدید باشد، پزشک ممکن است داروهای دیگری را تجویز کند.
شما ممکن است کاندیدای ایمونوتراپی آلرژن باشید که به آن واکسن های آلرژی نیز گفته می شود. ایمونوتراپی آلرژن شامل چندین واکسن در طی چند سال است. واکسن های آلرژی می توانند علائم را برای مدت طولانی بهبود بخشیده و کاهش دهند.
درمان های خانگی و نکات پیشگیری
جلوگیری از قرار گرفتن در معرض آلرژن ها می تواند یکی از موثرترین راه ها برای مدیریت علائم شما و ایجاد خانه ای بدون آلرژی باشد. همچنین ممکن است بتوانید علائم خود را با داروهای خانگی مدیریت کرده و کاهش دهید.
فیلترهای هوای داخل منزل می توانند با به دام انداختن آلرژن ها و آلاینده ها قبل از ورود به خانه، کیفیت هوای داخل خانه را بهبود بخشند.
افراد مبتلا به آلرژی به مایت گرد و غبار نیز علایمشان بهبود می یابد.
به دنبال یک تصفیه کننده هوا باشید که دارای فیلتر HEPA باشد یا سیستم تهویه خانه خود را به آن مجهز کنید. در صورت استفاده صحیح، فیلترهای HEPA نسبت به سایر فیلترهای هوا، آلرژن های بیشتری را جذب می کنند. همچنین می توانید یک جاروبرقی با فیلتر HEPA خریداری کنید تا به کاهش بیشتر آلرژن ها در خانه کمک کند.
از روبالشی ها و روکش های تشک ضد حساسیت نیز می توان برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار استفاده کرد. یک روال تمیز کردن منظم شامل شستن هفتگی ملحفه ها و جاروبرقی می تواند قرار گرفتن در معرض آلرژن ها را نیز کاهش دهد.
حتما ملافه های خود را در آب داغ بشویید تا همه آلرژن ها از بین بروند. جارو کشیدن تشک علاوه بر شستشو می تواند به کاهش مایت های گرد و غبار و شوره حیوانات خانگی بیانجامد.
بسته نگه داشتن پنجره ها می تواند به کاهش تعداد آلرژن های محیطی در خانه شما کمک کند، به خصوص در روزهایی که گرده گل ها زیاد است.
قسمتی از خانه که در صورت داشتن پنجره باید مرتباً آن را باز کنید، حمام است. بعد از دوش گرفتن، پنجره ها را باز کنید یا هواکش حمام را روشن کنید تا رطوبت را از بین ببرید و از رشد کپک جلوگیری کنید.
اگر حیوانات خانگی دارید، آنها را از اتاق خواب خود دور نگه دارید. از آنجایی که شما مدت زمان طولانی را در اتاق خواب خود می گذرانید، آلرژن کمتر در آنجا می تواند علائم را کاهش دهد. همچنین ممکن است خواب شما را بهبود بخشد.
همچنین، حیوانات خانگی خود را به طور منظم حمام کنید تا میزان شوره آن کاهش یابد. اگر حیوان خانگی شما بیرون رفت، حمام کردن منظم می تواند خطر دیگر مواد آلرژی زا مانند گرده را کاهش دهد.
محققان معتقدند ممکن است بین باکتری های روده و آلرژی ها، از جمله آلرژی های فصلی، ارتباط وجود داشته باشد. در یک مطالعه، شرکت کنندگانی که پروبیوتیک مصرف کردند، بهبود علائم آلرژی فصلی را در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف کردند، گزارش کردند. با این حال، بهبودهای مشاهده شده ممکن است مختص یک مجموعه از پروبیوتیک ها به جای همه پروبیوتیک ها بوده باشد.
اخیراً مشخص شده است که شستشوی بینی با سالین راهی موثر برای مدیریت علائم آلرژی به مایت گرد و غبار است. یک مطالعه در سال 2016 به بهبود قابل توجه سرفه ناشی از آلرژی در شرکت کنندگانی که به مدت 30 روز از شستشوی بینی محلول نمکی استفاده کردند، اشاره کرد.
استفاده از روغن های گیاهی می تواند کمکی برای درمان های رایج باشد. روغن های اسطوخودوس، درخت چای و اکالیپتوس ضد التهاب هستند و ممکن است احتقان و خارش یا تورم چشم را تسکین دهند.
روغن های گیاهی خالص می توانند باعث تحریک یا واکنش های نامطلوب شوند، بنابراین حتما آنها را به شکل رقیق شده استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که سازمان غذا و دارو خلوص، کیفیت یا بسته بندی روغن های گیاهی را تنظیم نمی کند. حتماً از روغن‌های ضروری طبق دستور استفاده کنید و روغن‌ها را فقط از منابع معتبر خریداری کنید.
دوش گرفتن بعد از بیرون از منزل می تواند به حذف آلرژن ها از بدن شما کمک کند. همچنین اگر کارهای ساختمانی یا کشاورزی و باغبانی می‌کنید باید لباس‌های خود را بشویید. این می تواند به جلوگیری از انتشار هاگ های کپک و گرده در خانه شما کمک کند.
نتیجه گیری
آلرژی های محیطی می توانند علائم خفیف تا شدید از جمله عطسه، سردرد، خستگی و سرفه ایجاد کنند. جلوگیری از قرار گرفتن در معرض آلرژن های محیطی بهترین راه برای درمان آنها است.
ممکن است نتوانید از آلرژن هایی که علائم شما را تحریک می کنند اجتناب کنید.در این صورت پزشکان و پیراپزشکان به شما کمک می کنند تا از طریق درمانهای خانگی و داروها، مناسب ترین برنامه درمانی را برای درمان آلرژی خود داشته باشید.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
ایمونوتراپی آلرژن شامل مجموعه ای از درمان ها با هدف تسکین طولانی مدت از آلرژی های شدید است.
دیگر واژه های مورد استفاده برای آن عبارتند از:
اگر علائم آلرژی شدیدی دارید که حتی پس از ایجاد تغییرات در محیط اطراف زندگی روزمره شما را مختل می کند، ممکن است نیاز به واکسن های آلرژی داشته باشید.
این واکسن ها ممکن است برای درمان آلرژی های ناشی از موارد زیر استفاده شوند:
در صورت مصرف منظم، واکسن های آلرژی می توانند علائم را تسکین دهند. در عین حال، این گزینه درمانی نیازمند تعهد طولانی مدت برای تداوم درمان است.
چه کسی کاندیدای مناسب برای واکسن های آلرژی است؟
این روش درمانی نیاز به تزریق مکرر در مطب دکتر دارد. باید بتوانید برای آن وقت بگذارید.
واکسن های آلرژی ممکن است توسط افرادی استفاده شود که دارای بیماری های زیر هستند:
واکسن های آلرژی برای افرادی که به نیش حشرات و آلرژن های استنشاقی حساس هستند بهترین کار را دارد.
همچنین اگر علائم آلرژی شدید را در طول سال تجربه می‌کنید و نمی‌خواهید برای مدت طولانی دارو مصرف کنید، ممکن است کاندیدای خوبی باشید.
چه کسانی نباید واکسن آلرژی بزنند؟
واکسن های آلرژی فقط در افرادی که حداقل 5 سال سن دارند استفاده می شود. این به این دلیل است که کودکان کمتر از 5 سال ممکن است نتوانند به طور کامل در مورد عوارض جانبی و ناراحتی که مستلزم توقف درمان است، صحبت کنند.
در موارد زیر واکسن های آلرژی توصیه نمی شود:
واکسن های آلرژی چگونه کار می کنند؟
واکسن های آلرژی با کاهش علائم آلرژن های خاص کار می کنند.
هر تزریق حاوی مقادیر کمی از آلرژن است به طوری که بدن شما به مرور زمان نسبت به آن ایمنی ایجاد می کند. این فرآیند بسیار شبیه مصرف واکسن است، جایی که بدن شما آنتی بادی های جدیدی را برای مبارزه با مواد مهاجم ایجاد می کند.
واکسن های آلرژی همچنین نحوه عملکرد سایر سلول ها و مواد سیستم ایمنی را در پاسخ به آلرژن ها بهبود می بخشد. در نهایت، ایمونوتراپی موفق به بدن کمک می کند تا با آلرژن ها مبارزه کند و علائم نامطلوب را کاهش دهد.
هدف واکسن های آلرژی کاهش علائم کلی آلرژی در طول زمان است. اگر آسم آلرژیک دارید، کاهش علائم آسم نیز ممکن است.
چگونه برای واکسن آلرژی آماده می شوید؟
قبل از شروع واکسن های آلرژی، به ارزیابی کامل نیاز دارید. پزشک باید آلرژی شما را آزمایش کند تا دقیقا بداند از چه موادی باید در واکسن ها استفاده کند.
به عنوان مثال، اگر در طول فصل گرده گل آلرژی داشته باشید، آنها آزمایش خواهند کرد که کدام نوع گرده باعث علائم شما می شود. چمن ها، علف‌های هرز و گرده‌های مختلف درختان علل رایج هستند.
تست آلرژی معمولاً شامل خراش پوست است. در طول تست پوستی، پزشک پوست پشت یا ساعد شما را با انواع مختلفی از آلرژن‌ها خراش می دهد تا مشخص کند کدام یک باعث واکنش می‌شوند.
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی تبحر کافی در انجام آزمایش ها و درمان با واکسن های آلرژی را دارد.
روش تزریق واکسن آلرژی چگونه است؟
هنگامی که پزشک آلرژن های شما را شناسایی کرد، شروع به تزریق واکسن های آلرژی می کنید. فرآیند به دو مرحله تقسیم می شود:
اولیه رسیدن به دوز مطلوب
مرحله اولیه نیاز به بیشترین تعهد زمانی دارد. شما تا دو بار در هفته تزریق می کنید تا به بدن شما به مواد حساسیت زا عادت کند.
پس از هر تزریق باید 30 دقیقه در مطب پزشک خود بمانید تا آنها بتوانند عوارض و واکنش های جانبی را کنترل کنند.
مرحله اولیه معمولاً 3 تا 6 ماه طول می کشد.
نگهدارنده
در این مرحله یک یا دو بار در ماه واکسن تزریق می شود.
وقتی پزشک تشخیص داد که بدن شما به تزریق عادت کرده است، وارد مرحله نگهدارنده می شوید. آنها این تصمیم را بر اساس واکنش شما به تزریقات انجام می دهند.
مرحله نگهدارنده معمولاً بین 3 تا 5 سال طول می کشد. مهم است که در صورت امکان هیچ یک از تزریقات خود را جا نیاندازید زیرا بی نظمی تزریقات ممکن است دوره درمان شما را مختل کند.
در طول این مرحله، شما همچنین باید 30 دقیقه پس از تزریق در مطب پزشک خود بمانید تا بتوانند واکنش شما را کنترل کنند.
آیا واکسن های آلرژی موثر هستند؟
واکسن های آلرژی می توانند به خوبی پس از پایان دوره تزریقات، تسکین طولانی مدت را ایجاد کنند.
برخی از افرادی که واکسن های آلرژی دریافت کرده اند ممکن است دیگر نیازی به دارو برای آلرژی خود نداشته باشند.
با این حال، قبل از رسیدن به نتایج مطلوب، ممکن است تا 1 سال طول بکشد ولی برخی از افراد ممکن است در اوایل مراحل تزریقات و پیش از رسیدن به مرحله نگهدارنده متوجه مزایا شوند.
در برخی موارد، واکسن های آلرژی موثر نیستند که ممکن است به دلایل مختلفی باشد، از جمله:
عوارض جانبی واکسن های آلرژی چیست؟
عوارض جانبی رایج شامل واکنش هایی شبیه کهیر یا نیش پشه در محل تزریق است. این ناحیه همچنین می‌تواند به صورت برآمدگی بزرگتر متورم شود و قرمزی آن افزایش یابد.
این نوع واکنش ها طبیعی هستند و ممکن است بلافاصله یا چند ساعت پس از تزریق رخ دهد.
و می تواند چندین ساعت بعد و بدون هیچ درمانی برطرف شود. شما می توانید با قرار دادن یخ در محل تزریق به کاهش تورم کمک کنید.
برخی از افراد علائم آلرژی خفیف - از جمله احتقان بینی، عطسه و خارش پوست - را پس از تزریق واکسن تجربه می کنند که واکنش به آلرژن هایی است که تزریق می شود. مصرف آنتی هیستامین می تواند به کاهش این علائم کمک کند.
عوارض جانبی نادر
در موارد نادر، واکسن های آلرژی ممکن است باعث واکنش شدید شود، از جمله:
اگر دچار شوک آنافیلاکتیک شوید، ممکن است دچار سرگیجه و مشکلات تنفسی شوید.
این واکنش می تواند در عرض 30 دقیقه پس از دریافت واکسن آلرژی ایجاد شود. به همین دلیل است که پزشک احتمالاً از شما می‌خواهد که پس از تزریق در مطب بمانید تا بتواند شما را تحت نظر داشته باشد.
وقتی احساس بیماری یا سرماخوردگی می کنید
اگر بیمار هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد تا زمان بهبودی از تزریق صرفنظر کنید.
برای مثال، مصرف واکسن آلرژی در زمانی که بیماری تنفسی دارید، می تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.
هزینه واکسن های آلرژی چقدر است؟
بیمه درمانی معمولاً واکسن های آلرژی را پوشش نمی دهد.
قبل از شروع هر درمانی، با پزشک خود در مورد گزینه های پرداخت و هزینه ها صحبت کنید.
به خاطر داشته باشید که درمان با واکسن های آلرژی یک دوره طولانی مدت است و نیاز به تزریق های زیادی دارید بنابراین اگر از جیب خود پرداخت می کنید ضروری است تا برای هزینه ها برنامه ریزی کنید.
همچنین در نظر داشته باشید که با گذشت زمان، درمان با واکسن های آلرژی می تواند در هزینه ویزیت های دوره ای بیمار و داروهای ضد آلرژی صرفه جویی کند.
چشم انداز چیست؟
با پزشک خود در مورد الزامات واکسن های آلرژی و اینکه آیا واکسن ها گزینه خوبی برای درمان شما هستند صحبت کنید.
بسیاری از افراد به واکسن های آلرژی پاسخ خوبی می دهند که می تواند منبع رهایی از آلرژی های شدید باشند. هرچند ممکن است مدتی طول بکشد تا نتایج را ببینید.
اگر بعد از 1 سال هیچ بهبودی مشاهده نکردید، ممکن است لازم باشد با فوق تخصص آلرژی خود در مورد گزینه های دیگر برای کنترل آلرژی صحبت کنید.
اگر آلرژی غذایی دارید، با پزشک خود در مورد راه هایی که می توانید از غذاهایی که به آنها حساسیت دارید اجتناب کنید صحبت کنید. واکسن های آلرژی در برابر آلرژی های غذایی موثر نیستند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
آلرژی به سولفونامیدها (که به عنوان داروهای سولفا نیز شناخته می شوند)، شایع است.
داروهای سولفا اولین درمان موفق علیه عفونت های باکتریایی در دهه 1930 بود. این ترکیبات هنوز هم در آنتی بیوتیک ها و سایر داروها مانند دیورتیک ها و ضد تشنج ها استفاده می شوند. افراد مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای حساسیت به سولفا هستند.
از آنجایی که نام آنها مشابه است، مردم اغلب سولفات را با سولفیت ها اشتباه می گیرند. سولفیت ها به طور طبیعی در بیشتر شراب ها وجود دارند. آنها همچنین به عنوان نگهدارنده در مواد غذایی دیگر استفاده می شوند. سولفیت ها و داروهای سولفا از نظر شیمیایی ارتباطی ندارند، اما هر دو می توانند باعث واکنش های آلرژیک در افراد شوند.
آلرژی سولفا
علائم واکنش آلرژیک به سولفا عبارتند از:
به ندرت، مواردی از واکنش‌های شبه بیماری سرم می‌تواند حدود 10 روز پس از شروع درمان دارویی سولفا رخ دهد. علائم عبارتند از:
در صورت مشاهده این علائم باید فوراً با پزشک تماس بگیرید.
داروهایی که باید اجتناب کنید
اگر آلرژی دارید یا به سولفا حساسیت دارید از داروهای زیر خودداری کنید:
داروهای ایمن برای افراد مبتلا به آلرژی سولفا
همه داروهای حاوی سولفونامیدها در همه افراد واکنش ایجاد نمی کنند. بسیاری از افراد مبتلا به آلرژی و حساسیت به سولفات ممکن است بتوانند داروهای زیر را با خیال راحت مصرف کنند، اما باید این کار را با احتیاط انجام دهند:
توانایی مصرف این داروها می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. اگر آلرژی به سولفا دارید و مطمئن نیستید که باید هر یک از این داروها را مصرف کنید، با پزشک خود صحبت کنید.
آلرژی به سولفیت
علائم واکنش آلرژیک به سولفیت ها عبارتند از:
اگر علائم جدی تری از حساسیت به سولفیت را تجربه کردید، با پزشک خود تماس بگیرید. آنافیلاکسی نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
افراد مبتلا به آسم بین 1 در 20 تا 1 در 100 احتمال واکنش به سولفیت ها را دارند.
سولفیت ها در غذاهای فرآوری شده (همچون برگه زردآلو، کشمش سبز)، چاشنی ها و نوشیدنی های الکلی مانند شراب قرمز و سفید رایج هستند. سولفیت ها به طور طبیعی در شراب در طی تخمیر یافت می شوند و بسیاری از شراب سازان آنها را برای کمک به این فرآیند اضافه می کنند.
اگر به سولفیت ها حساسیت دارید، باید از محصولات غذایی با برچسب مواد شیمیایی زیر خودداری کنید:
اگر مشکوک به آلرژی به سولفات یا سولفیت هستید، با پزشک خود همکاری کنید تا بهترین اقدام ممکن را انجام دهید. ممکن است لازم باشد به یک متخصص مراجعه کنید یا آزمایشات بیشتری انجام دهید. حتماً با پزشک خود در مورد اینکه از چه داروها و محصولاتی اجتناب کنید، صحبت کنید، به خصوص اگر آسم دارید.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
آلرژی یک پاسخ سیستم ایمنی به یک ماده خارجی است که آن ماده در حالت عادی برای بدن شما مضر نیست. این مواد خارجی آلرژن نامیده می شوند. آنها می توانند شامل غذاهای خاص، گرده گل یا شوره حیوانات خانگی باشند.
وظیفه سیستم ایمنی شما این است که با مبارزه با عوامل مضر شما را سالم نگه دارد که این کار را با حمله به هر چیزی که فکر می کند بدن شما را در معرض خطر قرار می دهد انجام می دهد. بسته به آلرژن، این پاسخ ممکن است شامل التهاب، عطسه یا مجموعه ای از علائم دیگر باشد.
سیستم ایمنی بدن شما به طور معمول با محیط شما سازگار می شود. به عنوان مثال، وقتی بدن شما با چیزی مانند شوره حیوانات خانگی مواجه می شود، باید متوجه شود که بی ضرر است. در افراد مبتلا به آلرژی به شوره، سیستم ایمنی آن را به عنوان یک مهاجم خارجی که بدن را تهدید می کند درک می کند و به آن حمله می کند.
آلرژی شایع است. چندین روش درمانی می تواند به شما در جلوگیری از علائم کمک کند.
علائم آلرژی
علائمی که به دلیل آلرژی تجربه می کنید، نتیجه چندین عامل است. این موارد شامل نوع و شدت آلرژی است.
اگر قبل از یک پاسخ آلرژیک مورد انتظار دارو مصرف کنید، ممکن است هنوز برخی از این علائم را تجربه کنید، اما شدت آنها کاهش یابد.
برای آلرژی غذایی
آلرژی غذایی می تواند باعث تورم، کهیر، حالت تهوع، بیحالی و موارد دیگر شود. ممکن است مدتی طول بکشد تا فرد متوجه شود که به غذایی آلرژی دارد. اگر بعد از غذا واکنش جدی نشان دادید و مطمئن نیستید که چرا چنین اتفاقی افتاده است، فوراً به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند علت دقیق واکنش شما را پیدا کنند یا شما را به فوق تخصص آلرژی ارجاع دهند.
برای آلرژی های فصلی
علائم تب یونجه می تواند شبیه علائم سرماخوردگی باشد که شامل احتقان، آبریزش بینی و چشم های متورم هستند. اغلب اوقات، می توانید این علائم را در خانه با استفاده از درمان های بدون نسخه کنترل کنید. اگر علائم شما غیر قابل کنترل شد به پزشک مراجعه کنید.
برای آلرژی های شدید
آلرژی های شدید می توانند باعث آنافیلاکسی شوند. این یک اورژانس تهدید کننده زندگی است که می تواند منجر به مشکلات تنفسی، احساس سبکی سر و از دست دادن هوشیاری شود. اگر پس از تماس با یک آلرژن احتمالی، این علائم را تجربه کردید، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.
علائم و نشانه های واکنش آلرژیک در هر فردی متفاوت است در صورت نیاز درباره علائم آلرژی و عواملی که ممکن است باعث آنها شود بیشتر مطالعه کنید.
آلرژی روی پوست
آلرژی پوستی ممکن است نشانه یا علامت یک آلرژی باشد. آنها همچنین ممکن است نتیجه مستقیم قرار گرفتن در معرض یک آلرژن باشند.
به عنوان مثال، خوردن غذایی که به آن حساسیت دارید می تواند علائم متعددی ایجاد کند. ممکن است احساس سوزن سوزن شدن در دهان و گلو داشته باشید. همچنین ممکن است دچار بثورات پوستی شوید.
با این حال، درماتیت تماسی نتیجه تماس مستقیم پوست شما با یک آلرژن است. اگر چیزی را که به آن حساسیت دارید، مانند یک ماده شوینده یا گیاه، لمس کنید، ممکن است رخ دهد.
انواع حساسیت های پوستی عبارتند از:
بثورات پوستی یکی از شایع ترین علائم حساسیت پوستی است.اگر آلرژی دارید لازم است که بدانید چگونه بثورات را شناسایی کنید و چگونه آنها را درمان کنید.
علل آلرژی
محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا وقتی یک ماده خارجی به طور معمول بی ضرر وارد بدن می شود، سیستم ایمنی باعث واکنش آلرژیک می شود.
آلرژی یک جزء ژنتیکی دارد. این بدان معناست که والدین می توانند آنها را به فرزندان خود منتقل کنند. با این حال، فقط یک حساسیت عمومی به واکنش آلرژیک ژنتیکی است. آلرژی های خاص منتقل نمی شوند. به عنوان مثال، اگر مادر شما به غذای دریایی آلرژی دارد، لزوماً به این معنی نیست که شما نیز این حساسیت را داشته باشید.
انواع رایج آلرژن ها عبارتند از:
آلرژی های فصلی که به عنوان تب یونجه نیز شناخته می شوند، از شایع ترین آلرژی ها هستند. اینها توسط گرده های آزاد شده توسط گیاهان ایجاد می شوند. علایم آن عبارتند از:
روز به روز آلرژی های غذایی رایج تر می شوند. در مورد رایج ترین انواع آلرژی های غذایی و علائمی که ایجاد می کنند لازم است تا اطلاعات بیشتری کسب کنید.
درمان های آلرژی
بهترین راه برای جلوگیری از آلرژی، دوری از هر چیزی است که باعث ایجاد واکنش می شود. اگر این امکان پذیر نیست، گزینه های درمانی در دسترس هستند.
دارو
درمان آلرژی اغلب شامل داروهایی مانند آنتی هیستامین ها برای کنترل علائم است. دارو می تواند بدون نسخه یا با نسخه باشد. آنچه پزشک شما توصیه می کند به شدت آلرژی شما بستگی دارد.
داروهای آلرژی عبارتند از:
ایمونوتراپی
بسیاری از افراد ایمونوتراپی را انتخاب می کنند. این شامل چندین تزریق در طول چند سال است تا به بدن کمک کند تا به آلرژی شما عادت کند. ایمونوتراپی موفقیت آمیز می تواند از بازگشت علائم آلرژی جلوگیری کند.
اپی نفرین اورژانسی
اگر آلرژی شدید و تهدید کننده زندگی دارید، آمپول اپی نفرین اورژانسی داشته باشید. این آمپول تا رسیدن کمک اورژانس پزشکی با واکنش های آلرژیک مقابله می کند.
برخی از پاسخ های آلرژیک یک اورژانس پزشکی هستند. با دانستن کمک های اولیه واکنش آلرژیک برای این شرایط اضطراری آماده شوید.
درمان های طبیعی برای آلرژی
بسیاری از داروهای طبیعی و مکمل ها به عنوان درمان و حتی راهی برای پیشگیری از آلرژی به بازار عرضه می شوند. قبل از امتحان آنها با پزشک خود مشورت کنید. برخی از درمان های طبیعی ممکن است در واقع حاوی سایر آلرژن ها باشند و علائم شما را بدتر کنند.
به عنوان مثال، برخی از چای های خشک شده از گل ها و گیاهانی استفاده می کنند که نزدیک به گیاهانی هستند که ممکن است باعث عطسه جدی شما شوند. همین امر در مورد اسانس ها نیز صادق است. برخی از افراد از روغن ها وعصاره هایی برای تسکین علائم رایج آلرژی استفاده می کنند، اما این فرآورده ها ممکن است حاوی موادی باشد که می توانند باعث آلرژی شوند.
ممکن است برای هر نوع آلرژی مجموعه ای از داروهای طبیعی وجود داشته باشد که به سرعت بخشیدن بهبودی کمک کند. همچنین گزینه های طبیعی برای آلرژی کودکان نیز وجود دارد.
آلرژی چگونه تشخیص داده می شود
پزشک شما می تواند آلرژی را به روش های مختلفی تشخیص دهد.
ابتدا پزشک در مورد علائم شما سوال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. پزشک در مورد هر چیز غیرعادی که اخیراً خورده اید و موادی که ممکن است با آنها تماس داشته باشید می پرسد. به عنوان مثال، اگر در دستان خود ضایعات پوستی دارید، ممکن است پزشک از شما بپرسد که آیا اخیراً دستکش لاتکس استفاده کرده اید یا خیر.
در نهایت، آزمایش خون و آزمایش پوست می‌تواند آلرژن‌های مشکوک را تأیید یا تشخیص دهد.
آزمایش خون آلرژی
پزشک ممکن است آزمایش خون را تجویز کند. خون شما برای وجود آنتی بادی های ایجاد کننده آلرژی به نام ایمونوگلوبولین E (IgE) آزمایش می شود که با فعال کردن سلول های ایمنی به آلرژن ها واکنش نشان می دهند. اگر پزشک شما نگران احتمال بروز یک واکنش آلرژیک شدید باشد، ممکن است از آزمایش خون برای تأیید تشخیص استفاده می کند.
تست پوست آلرژی
همچنین ممکن است پزشک شما را برای آزمایش و درمان به فوق تخصص آلرژی ارجاع دهد. تست پوستی یک نوع معمول تست آلرژی است که توسط فوق تخصص آلرژی انجام می شود.
در طی این آزمایش، پوست شما با سوزن های کوچک حاوی آلرژن های بالقوه خراش یا خراشیده می شود. در واکنش پوست شما اگر به ماده خاصی حساسیت دارید، پوست شما قرمز و ملتهب می شود.
ممکن است برای تشخیص همه آلرژی های احتمالی شما به آزمایش های مختلفی نیاز باشد. اگر شما آلرژی دارید لازم است تا درک بهتری از نحوه عملکرد تست آلرژی داشته باشید.
پیشگیری از علائم
هیچ راهی برای جلوگیری از آلرژی وجود ندارد. اما راه هایی برای جلوگیری از بروز علائم وجود دارد. بهترین راه برای جلوگیری از علائم آلرژی، اجتناب از آلرژن هایی است که سیستم ایمنی را تحریک می کنند.
اجتناب موثرترین راه برای پیشگیری از علائم آلرژی غذایی است. یک رژیم غذایی حذفی می تواند به شما کمک کند تا علت آلرژی خود را تعیین کنید تا بدانید چگونه از آنها اجتناب کنید. برای کمک به جلوگیری از آلرژی زاهای غذایی، برچسب مواد غذایی را به طور کامل بخوانید و در حین خوردن غذا سوالات خود را بنویسید.
پیشگیری از آلرژی های فصلی، تماسی و سایر آلرژی ها به دانستن محل قرارگیری آلرژن ها و نحوه اجتناب از آنها بستگی دارد. برای مثال، اگر به گرد و غبار حساسیت دارید، می توانید با نصب فیلترهای هوای مناسب در خانه، تمیز کردن حرفه ای مجاری هوا و گردگیری منظم خانه، علائم را کاهش دهید.
تست آلرژی مناسب می تواند به شما کمک کند محرک های دقیق خود را مشخص کنید، که اجتناب از آنها را آسان تر می کند. این یافته ها همچنین می تواند به شما در جلوگیری از واکنش های آلرژیک خطرناک کمک کند.
عوارض آلرژی
در حالی که ممکن است آلرژی را به سادگی استنشاق گرده ها و عطسه های مزاحم تصور کنید که در هر فصل جدید اتفاق می افتد، برخی از انواع واکنش های آلرژیک در واقع می توانند تهدید کننده زندگی باشند.
به عنوان مثال، آنافیلاکسی یک واکنش جدی به قرار گرفتن در معرض آلرژن ها است. بیشتر مردم آنافیلاکسی را با غذا مرتبط می‌دانند، اما هر آلرژنی می‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:
علائم آلرژی می تواند عوارض زیادی ایجاد کند. پزشک شما می تواند به تعیین علت علائم شما و همچنین تفاوت بین داشتن حساسیت و آلرژی بالینی کمک کند. پزشک همچنین می تواند به شما یاد دهد که چگونه علائم آلرژی خود را مدیریت کنید تا بتوانید از بدترین عوارض جلوگیری کنید.
آسم و آلرژی
آسم یک بیماری شایع تنفسی است. تنفس را سخت‌تر می‌کند و می‌تواند راه‌های هوایی را در ریه‌های شما تنگ کند.
آسم ارتباط نزدیکی با آلرژی دارد. در واقع، آلرژی ها می توانند آسم را بدتر کنند. همچنین می تواند باعث ایجاد آسم در فردی شود که هرگز این بیماری را نداشته است.
وقتی این شرایط با هم اتفاق می‌افتد، وضعیتی به نام آسم ناشی از آلرژی یا آسم آلرژیک است. تخمین زده می شود که آسم آلرژیک حدود 60 درصد از افراد مبتلا به آسم را شامل می شود.
بسیاری از افراد مبتلا به آلرژی ممکن است به آسم مبتلا شوند که لازم است در این مورد آگاهی بیشتری داشته باشید.
آلرژی در مقابل سرماخوردگی
آبریزش بینی، عطسه و سرفه از علائم شایع آلرژی هستند. آنها همچنین علائم رایج سرماخوردگی و عفونت سینوسی هستند. در واقع، رمزگشایی بین علائم گاهی اوقات می تواند دشوار باشد.
با این حال، علائم و نشانه های اضافی این شرایط ممکن است به شما کمک کند بین این سه تمایز قائل شوید. به عنوان مثال، آلرژی می تواند باعث بثورات پوستی و خارش چشم شود. سرماخوردگی می تواند منجر به بدن درد و حتی تب شود. عفونت سینوسی معمولا ترشحات غلیظ و زرد رنگی از بینی شما ایجاد می کند.
آلرژی می تواند سیستم ایمنی بدن شما را برای مدت طولانی تحت تاثیر قرار دهد. هنگامی که سیستم ایمنی بدن ضعیف شود، احتمال ابتلا به ویروس هایی که با آنها در تماس هستید را افزایش می دهد. این شامل ویروسی است که باعث سرماخوردگی می شود.
به نوبه خود، داشتن آلرژی در واقع خطر ابتلا به سرماخوردگی بیشتر را افزایش می دهد.
سرفه آلرژیک
تب یونجه می تواند علائمی مانند عطسه، سرفه و سرفه های مداوم و سرسخت ایجاد کند. این نتیجه واکنش بیش از حد بدن شما به آلرژن ها است. مسری نیست، اما می تواند آزارنده باشد.
برخلاف سرفه مزمن، سرفه ناشی از آلرژی و تب یونجه موقتی است. ممکن است فقط علائم را در زمان های خاصی از سال داشته باشید که گیاهان برای اولین بار شکوفا می شوند.
علاوه بر این، آلرژی های فصلی می تواند باعث آسم شود و آسم می تواند باعث سرفه شود. هنگامی که یک فرد مبتلا به آلرژی های فصلی رایج در معرض یک آلرژن قرار می گیرد، تنگ شدن راه های هوایی می تواند منجر به سرفه شود. تنگی نفس و سفت شدن قفسه سینه نیز ممکن است رخ دهد. لازم است بدانید که چرا سرفه های تب یونجه معمولاً در شب بدتر می شوند و برای کاهش آن چه کاری می توانید انجام دهید.
آلرژی و برونشیت
ویروس ها یا باکتری ها می توانند باعث برونشیت شوند یا می توانند نتیجه آلرژی باشند. برونشیت حاد، معمولاً پس از چند روز یا چند هفته پایان می یابد. برونشیت مزمن، می‌تواند ماه‌ها و احتمالاً بیشتر طول بکشد و اغلب عود می کند.
قرار گرفتن در معرض آلرژن های رایج شایع ترین علت برونشیت مزمن است. این آلرژن ها عبارتند از:
برخلاف آلرژی های فصلی، بسیاری از این آلرژن ها در محیط هایی مانند خانه ها یا اداره ها باقی می مانند. این می تواند برونشیت مزمن را پایدارتر کند و احتمال عود آن را بیشتر کند.
سرفه تنها علامت مشترک بین برونشیت مزمن و حاد است. لازم است سایر علائم برونشیت را بیاموزید تا بتوانید با وضوح بیشتری متوجه شوید که چه بیماری ممکن است داشته باشید.
آلرژی و نوزادان
امروزه آلرژی های پوستی در کودکان کوچکتر نسبت به چند دهه پیش شایع تر است. با این حال، حساسیت های پوستی با بزرگتر شدن کودکان کاهش می یابد. آلرژی های تنفسی و غذایی با افزایش سن کودکان شایع تر می شوند.
آلرژی های پوستی رایج در نوزادان عبارتند از:
بثورات غیرمعمول یا کهیر روی بدن کودک شما ممکن است شما را نگران کند. درک تفاوت در نوع آلرژی پوستی که معمولاً نوزادان تجربه می کنند می تواند به شما کمک کند درمان بهتری پیدا کنید.
زندگی با آلرژی
آلرژی شایع است و عواقب تهدید کننده زندگی برای اکثر افراد ندارد. افرادی که در معرض خطر آنافیلاکسی هستند ضروری است تا یاد بگیرند که چگونه آلرژی خود را مدیریت کنند و در شرایط اضطراری چه کاری انجام دهند.
اکثر آلرژی ها با اجتناب، داروها و تغییر شیوه زندگی قابل کنترل هستند. مراجعه به پزشک فوق تخصص آلرژی می تواند به کاهش هر گونه عارضه مهم کمک کند و زندگی را لذت بخش تر کند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
بررسی اجمالی
زندگی با کهیر مزمن خودبخودی - که بیشتر به عنوان کهیر مزمن شناخته می شود - می تواند دشوار، ناراحت کننده و حتی دردناک باشد.
این عارضه به صورت برآمدگی‌های قرمز رنگ روی پوست ظاهر میشود که می‌تواند چند روز ادامه داشته باشد. هنگامی که کهیرهای فردی ناپدید می شوند، اغلب به سرعت با کهیرهای جدید جایگزین می شوند.
برخی از افراد می توانند با موفقیت علائم خود را با داروهایی مانند آنتی هیستامین ها درمان کنند، اما برخی دیگر این داروها را بی اثر می دانند.
اگر به دنبال گزینه‌های جایگزین برای آسان‌تر کردن زندگی با کهیر مزمن هستید، در اینجا چند نکته وجود دارد که به کاهش خارش و ناراحتی شما کمک می‌کند.
پوست خشک و خارش پوست می توانند دست به دست هم بدهند، بنابراین مهم است که پوست خود را همیشه مرطوب نگه دارید.
برای بهترین نتیجه، بلافاصله پس از دوش گرفتن یا حمام کردن، از نرم کننده ها استفاده کنید. انجام این کار به پوست شما کمک می کند تا مقداری از رطوبت را که در غیر این صورت تبخیر می شود، حفظ کند.
دوش آب گرم را رها کنید و به جای آن یک حمام خنک با بلغور جو دوسر بگیرید. آب داغ می تواند پوست شما را خشک کرده و علائم را بدتر کند، اما یک حمام خنک می تواند آبرسانی آرام بخشی به پوست شما بدهد.
افزودن بلغور جو دوسر آسیاب شده به حمام می تواند به ایجاد یک مانع محافظ برای سطح پوست شما کمک کند تا رطوبت را حفظ کند.
خنک نگه داشتن پوست می تواند با کاهش التهاب اطراف کهیر خارش را کاهش دهد. از یک دستمال سرد و مرطوب استفاده کنید و بگذارید 15 ثانیه روی نقاط تحریک شده بماند.
همچنین میتوانید به جای پارچه از کیسه یخ استفاده کنید، که می‌تواند اثر بی‌حس‌کننده‌ای برای کمک به کاهش احساس خارش داشته باشد. اما اگر از کیسه یخ استفاده می کنید، آن را در یک حوله بپیچید تا لایه ای بین یخ و پوست شما باقی بماند.
در یک مطالعه کوچک در سال 2014 که در آن افراد مبتلا به کهیر مزمن دوز کم یا دوز بالای ویتامین D داده شد، افرادی که دوز بالاتر را دریافت کردند تعداد روزهایی که کهیر داشتند کاهش یافت. آنها همچنین کیفیت خواب بهتری را تجربه کردند.
با پزشک خود در مورد اینکه آیا مصرف ویتامین D می تواند برای علائم شما مفید باشد صحبت کنید.
به برچسب های لباس خود نگاهی بیندازید و لباس هایی را انتخاب کنید که از جنس پنبه یا ابریشم باشند. با انتخاب این پارچه های نرم و ساده، به پوست خود فرصت نفس کشیدن می دهید.
از سوی دیگر، پارچه های مصنوعی می توانند پوست شما را تحریک کنند. پوشیدن پیراهن آستین بلند و شلوارهای بلند نیز ممکن است به دور نگه داشتن ذهن شما از کهیر و جلوگیری از خراشیدگی کمک کند.
کرم های ضد خارش موضعی، مانند لوسیون کالامین، می توانند به تسکین فوری خارش کمک کنند. از پزشک خود بپرسید که کدام کرم ممکن است برای شما مناسب باشد. آنها ممکن است کرم های ضد خارش خاصی را توصیه کنند که در درمان خارش ناشی از کهیر موثرتر است.
حتی اگر خاراندن ممکن است باعث تسکین موقتی شود، می تواند به مرور زمان پوست شما را تحریک کند. سعی کنید با پرت کردن حواس خود با سرگرمی هایی که از آن لذت می برید، در مقابل میل به خاراندن کهیرهای خود مقاومت کنید. اگر واقعاً نمی توانید خود را نگه دارید، ناخن های خود را کوتاه نگه دارید یا دستکش بپوشید.
در حالی که ممکن است دشوار باشد، حواس پرتی می تواند شما را از مشارکت در چرخه باطل و دشوار خارش و خاراندن باز دارد.
فقط به این دلیل که علت اصلی کهیر خود را نمی‌دانید به این معنی نیست که نمی‌توانید محرک‌های بالقوه‌ای را که باعث شیوع می‌شوند شناسایی کنید.
توجه کنید که آیا شرایط خاص باعث بدتر شدن کهیر شما می شود یا خیر. به عنوان مثال می‌توان به بیرون از خانه زیر نور مستقیم خورشید، گذراندن وقت در اطراف حیوانات، ورزش شدید یا هر یک از این عوامل بالقوه دیگر اشاره کرد.
سپس، ببینید وقتی از آنها دوری می کنید چه اتفاقی می افتد. ممکن است متوجه شوید که می توانید تعداد کهیرهای خود یا مدت زمان ماندگاری آنها را کاهش دهید.
محققان هنوز در حال مطالعه ارتباط بین کهیر مزمن و رژیم های غذایی مختلف هستند تا ببینند چگونه غذاها می توانند بر کهیر تأثیر بگذارند. در حالی که شواهد زیادی وجود ندارد، مطالعات محدود نشان می دهد که تغییر رژیم غذایی ممکن است شدت علائم شما را حداقل در سطح فردی کاهش دهد.
دو رژیم غذایی که محققان در حال مطالعه برای بررسی چگونگی تأثیر آنها بر علائم کهیرمزمن هستند عبارتند از:
رژیم آنتی هیستامینی
یک رژیم غذایی آنتی هیستامین سعی می کند با اجتناب از غذاهای غنی از هیستامین، سطح هیستامین در خون را کاهش دهد. نمونه هایی از غذاهای غنی از هیستامین عبارتند از پنیر، ماست، گوشت های کنسرو شده، غذاهای تخمیر شده، ماهی کنسرو شده، نوشیدنی های الکلی و غیره.
یک رژیم غذایی برای حذف شبه آلرژن.
اگرچه ممکن است آزمایش‌های آلرژی منفی باشند، اما ممکن است اجتناب از شبه آلرژن‌ها، مانند افزودنی‌های غذایی، علائم کهیر مزمن را کاهش دهد. یک رژیم غذایی حذفی این شبه آلرژن ها را به طور کامل حذف می کند و سپس به آرامی دوباره آنها را وارد می کند تا بتوانید اثرات آن را بر علائم خود بررسی کنید.
با پزشک خود در مورد اینکه آیا شروع یک رژیم آنتی هیستامینی یا یک رژیم حذفی می تواند برای شما منطقی باشد یا خیر صحبت کنید و اگر اینطور است، چگونه باید ادامه دهید.
اگرچه ممکن است احساس کنید تنها فردی هستید که با این وضعیت زندگی می کنید، ولی در واقع کاملاً رایج است. حدود 20 درصد از افراد در دوره ای از زندگی خود به کهیر مبتلا می شوند. برای 70 درصد آن افراد، علت دقیقی قابل شناسایی نیست.
برای شما مهم است که پشتیبانی داشته باشید، چه از طریق خانواده و دوستان، چه از طریق افراد مورد اعتمادی که به صورت آنلاین در ارتباط هستید و تجربیات مشابه را به اشتراک می گذارند.
وقتی همه چیز شکست خورد، با این واقعیت راحت باشید که تنها نیستید.
نتیجه گیری
زندگی با کهیر مزمن می تواند خسته کننده باشد، به خصوص اگر علائم شما مانع از خواب کافی و انجام وظایف روزانه شما شود. اما راه های مختلفی وجود دارد که می توانید خارش و ناراحتی ناشی از این بیماری را کاهش دهید.
پوست خود را مرطوب و خنک نگه دارید تا التهاب را کاهش دهید و با پزشک خود در مورد سایر تغییرات سبک زندگی - و همچنین کرم های موضعی - صحبت کنید که ممکن است به شما کمک کند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
"کهیر مزمن خودبخودی" به کهیرهایی گفته میشود که حداقل 6 هفته طول می کشد و هیچ علت زمینه ای شناخته شده ای ندارد. بیاموزیم که چگونه کاهش هیستامین در رژیم غذایی ممکن است به بهبود علائم کمک کند.
کهیر مزمن خودبخودی چیست؟
بسیاری از مردم فکر می کنند کهیر همیشه یک واکنش آلرژیک به چیزی خاص است. این مورد در مورد کهیر مزمن صادق نیست.
کهیر مزمن خودبخودی به کهیرهایی گفته می شود که 6 هفته یا بیشتر بدون هیچ دلیل زمینه ای شناخته شده طول می کشد. کارشناسان بر این باورند که اختلال عملکرد خود ایمنی ممکن است نقش داشته باشد.
علائم می توانند برای ماه ها یا حتی سال ها ظاهر شوند و از بین بروند. عوامل مختلفی می توانند وضعیت را بدتر کنند، از جمله:
اگرچه کهیر مزمن یک واکنش آلرژیک نیست، تنظیم رژیم غذایی ممکن است علائم را تسکین دهد.
در حال حاضر، شواهد ملموس زیادی در مورد اثرات رژیم های غذایی خاص بر علائم کهیر مزمن وجود ندارد. با این حال، برخی آزمایشات محدود نشان می دهد که تغییرات رژیم غذایی ممکن است به کاهش علائم، حداقل در بعضی از بیماران کمک کند.
در اینجا چند رژیم غذایی و غذای احتمالی وجود دارد که ممکن است به شما در کاهش علائم کهیر مزمن کمک کند.
رژیم کم هیستامین
سطوح بالای هیستامین ممکن است نقش مهمی در کهیر مزمن داشته باشد زیرا بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری به داروهای آنتی هیستامین پاسخ خوبی می دهند.
برای افرادی که به داروهای آنتی هیستامین پاسخ خوبی نمی دهند، امتحان یک رژیم کم هیستامین ممکن است ارزشمند باشد.
در یک مطالعه کوچک در سال 2018، 22 فرد مبتلا به کهیر مزمن، غذاهای غنی از هیستامین را به مدت 4 هفته محدود کردند. از نظر آماری کاهش معنی داری در نمرات شدت کهیر شرکت کنندگان وجود داشت.
نمونه خون افراد شرکت کننده در این مطالعه نیز نشان داد که سطح هیستامین در خون آنها پس از 4 هفته رژیم غذایی کم هیستامین کاهش یافته است.
غذاهای کم هیستامین برای خوردن
غذاهای زیر دارای هیستامین کم هستند و ممکن است به شما در کاهش علائم کهیر مزمن کمک کنند:
غذاهای غنی از هیستامین که باید اجتناب کنید
ممکن است بخواهید از مصرف غذاهای زیر که دارای هیستامین بالایی هستند اجتناب کنید یا آنها را محدود کنید:
این فهرست کامل نیست. مقدار هیستامین از منابع غذایی می تواند متفاوت باشد.
برخی از غذاها، نوشیدنی ها، مواد و داروها نیز با کمک به آزادسازی هیستامین یا مهار آنزیم های مورد نیاز برای تجزیه آن ممکن است سبب تشدید کهیر شوند و بهتر است که از آنها پرهیز شود. چند نمونه از این موارد عبارتند از:
با این حال، طبق یک مطالعه در سال 2021، شواهد کمی برای حمایت از این نظریه وجود دارد.
رژیم غذایی حذف شبه آلرژن
حتی اگر تست آلرژی فردی برای آلرژی غذایی منفی باشد، ممکن است نسبت به برخی غذاها حساسیت یا عدم تحمل داشته باشد. خوردن این شبه آلرژن ها می تواند منجر به واکنش هایی شود که شبیه یک واکنش آلرژیک واقعی است، از جمله کهیر.
با در نظر گرفتن این موضوع، برخی از پزشکان ممکن است توصیه کنند که افراد مبتلا به کهیرمزمن رژیم غذایی حذف شبه آلرژن را امتحان کنند. این شامل اجتناب از برخی شبه آلرژن های بالقوه برای چند هفته و مصرف مجدد و آهسته آنها می شود.
برخی از نمونه های شبه آلرژن عبارتند از:
در مطالعه‌ای در سال 2010 روی بیماران کهیر خود به خودی مزمن، تقریباً 1 نفر از هر 3 شرکت‌کننده پس از 3 هفته به یک رژیم غذایی بدون آلرژن پاسخ مثبت دادند.
با این حال، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای به دست آوردن شواهد قطعی در مورد اثربخشی رژیم غذایی در مقیاس بزرگتر وجود نداشته است.
در سال 2014، گروه کاری مشترک، رژیم غذایی بدون شبه آلرژن را برای کهیر مزمن توصیه کرد. هیئت کارشناسی متشکل از نمایندگانی از:
مراحل بعدی
اگر فکر می کنید رژیم غذایی شما در علائم کهیر شما نقش دارد، در این مورد با پزشک فوق تخصص آلرژی صحبت کنید.
او می تواند به شما کمک کند تا بفهمید کدام غذاها و نوشیدنی ها را به طور ایمن از رژیم غذایی خود حذف کنید. تحمل یک فرد برای هیستامین منحصر به فرد است، بنابراین ایجاد یک برنامه غذایی فردی بسیار مهم است.
همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که علائم خود را پس از هر وعده غذایی در یک دفترچه ثبت کنید شامل:
یافته های خود را با پزشک در میان بگذارید تا بتوانید با هم برنامه ریزی کنید.
نتیجه گیری
واکنش افراد به غذاها متفاوت است. یک نوع رژیم ممکن است برای شخص دیگری موثر باشد، اما ممکن است برای شما مفید نباشد. قبل از امتحان یک رژیم غذایی جدید، با پزشک صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بفهمید بر اساس شرایط شخصی خود چه کاری انجام دهید.
هنوز شواهد زیادی مبنی بر اینکه اتخاذ رژیم های غذایی خاص می تواند به طور مداوم و قابل توجهی بر علائم کهیر مزمن شما تأثیر بگذارد وجود ندارد. با این حال، روشی کم خطر و کم هزینه است که ارزش امتحان کردن دارد.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی
بررسی اجمالی
اختلال عملکرد تارهای صوتی (VCD) یا حرکت متناقض تارهای صوتی (PVFM) زمانی رخ می دهد که تارهای صوتی (جعبه صدا) به درستی باز نمی شوند.
VCD گاهی اوقات با آسم اشتباه گرفته می شود زیرا برخی از علائم مشابه هستند.
در آسم، راه های هوایی (لوله های برونش) سفت می شوند و تنفس را دشوار می کنند. با VCD، ماهیچه های تارهای صوتی سفت می شوند که تنفس را نیز دشوار می کند. برخلاف آسم، VCD یک پاسخ آلرژیک نیست که در سیستم ایمنی شروع شود.
بسیاری از افراد مبتلا به آسم VCD نیز دارند که سبب سردرگمی در تشخیص می شود.
اگرچه این دو ممکن است محرک ها و علائم مشابهی داشته باشند، رویکرد درمانی برای VCD بسیار متفاوت از درمان های مورد استفاده برای مدیریت و کنترل آسم است که این امر تشخیص صحیح را ضروری می کند.
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی آموزش و تجربه تخصصی در تشخیص، درمان و مدیریت شرایط پیچیده مانند آسم و VCD را دارد.
علائم و تشخیص
علائم
علائم VCD می تواند شامل موارد زیر باشد:
مانند آسم، تنفس در تماس با محرک های ریه، ورزش، سرماخوردگی یا عفونت ویروسی یا بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) ممکن است باعث ایجاد و تشدید علائم VCD شود.
برخلاف آسم، VCD باعث دشواری بیشتر در دم نسبت به بازدم می شود (برعکس برای علائم آسم صادق است).
تشخیص
تشخیص VCD می تواند چالش برانگیز باشد. سابقه مشکلات تنفسی هنگام دم، داشتن صدای خشن یا تجربه تغییرات صدا ممکن است برای پزشک در رسیدن به تشخیص بسیار مفید باشد و شاید نیاز به آزمایشات بیشتر مانند اسپیرومتری یا لارنگوسکوپی شود.
اسپیرومتری یک آزمایش تنفسی است که جریان هوا را اندازه گیری می کند. لارنگوسکوپی شامل مشاهده تارهای صوتی از طریق یک دوربین متصل به یک لوله انعطاف پذیر است. تارهای صوتی هنگام نفس کشیدن باید باز باشند. در برخی از افراد مبتلا به VCD، تارهای صوتی در واقع به جای باز شدن بسته می شوند.
درمان
بسیاری از مردم هم VCD و هم آسم دارند. با این حال، رویکرد درمانی برای هر یک متفاوت است.
درمان VCD معمولاً شامل فعالیت‌هایی است که عضلات گلو را شل می‌کند، از جمله:
اگر از آسم، آلرژی یا GERD رنج می برید، مدیریت این بیماری ها به درمان VCD کمک می کند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی