عوامل خطر اصلی برای آسم نزدیک به کشنده و کشنده شناخته شده است، و وجود آنها تشخیص و درمان زودهنگام حمله آسم را ضروری می کند.
شرح حال باید شامل مرور دورههای قبلی آسم نزدیک به کشنده باشد و اینکه آیا بیمار چندین بار مراجعه به اورژانس یا بستری شدن در بیمارستان را تجربه کرده است، به ویژه مواردی که نیاز به بستری در بخش مراقبتهای ویژه، شامل نارسایی تنفسی، لولهگذاری و تهویه مکانیکی دارند. سابقه آسم آلرژیک و سایر علائم آلرژیک شناخته شده یا مشکوک باید پرسیده شود. به عنوان مثال شناسایی یک محرک برای آسم شدید، آلرژی به کپک آلترناریا و چندین گونه مایت (هیره) گرد و غبار است. افراد مبتلا به حساسیت آلترناریا 5 برابر بیشتر احتمال دارد خس خس سینه، افزایش تحریک پذیری راه هوایی و استفاده از گشادکننده های برونش را داشته باشند.
پایبندی به درمان های پزشکی باید بازنگری شود.
پایبندی ضعیف به درمان های تجویز شده یک عامل خطر اصلی است.
درمان ناکافی ممکن است شامل استفاده بیش از حد از آگونیستهای β2، استفاده همزمان از مسدودکنندههای β، و عدم تجویز یا استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) به عنوان درمان اولیه باشد.
قطع اخیر کورتیکواستروئیدهای خوراکی (OCS) نشان می دهد که بیمار در معرض خطر بیشتری برای حمله شدید است.
فقدان یک برنامه اقدام مکتوب برای حمله آسم یکی دیگر از عوامل خطر است.
دسترسی محدود بیمار به مراقبت های بهداشتی مناسب و فقدان آموزش در مورد استراتژی های درمان مناسب از عوامل خطر اضافی هستند.
یکی از عوامل اجتماعی-اقتصادی مرتبط با حمله شدید آسم شامل عدم پایبندی به درمان نوجوانان یا سالمندان مبتلا به آسم به ویژه در مناطق فقیرنشین شهر می باشد.
برخی از گروههای قومی در یک جمعیت ممکن است احتمال بیشتری از آسم شدید داشته باشند.
بیماری های همراه مانند بیماری های مزمن ریوی، روانپزشکی و قلبی عروقی از دیگر عوامل خطر هستند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی