بررسی اجمالی
رینوسینوزیت مزمن (CRS) یکی از شایع ترین مشکلات پزشکی در سراسر جهان است که تقریباً 12٪ از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد و با التهاب حفره های بینی و سینوسی مشخص می شود. حدود 20 درصد از بیماران مبتلا به CRS دارای پولیپ بینی هستند که رشد توده های خوش خیم در حفره های بینی می باشند و تصور می شود که از سینوس های اتموئید منشا می گیرند. پولیپ بینی معمولا در هر دو طرف حفره بینی وجود دارد. پولیپ های یک طرفه بینی ممکن است نیاز به بررسی بیشتر داشته باشند زیرا ممکن است تومورهای بدخیم بینی یا سینوس باشند.
علت دقیق رینوسینوزیت مزمن همراه با پولیپ بینی (CRSwNP) ناشناخته است، اما بیوپسی از بافت پولیپ بینی در اغلب جمعیت تجمع یک نوع سلول آلرژیک به نام ائوزینوفیل را نشان می دهد. عفونت نیز ممکن است نقش داشته باشد، به ویژه توسط باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس. به طور معمول، پولیپ بینی در بزرگسالی یعنی دهه 30 یا 40 سالگی دیده می شود.
علائم
علائم رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی شامل ترشح بینی، احتقان بینی، فشار یا درد صورت و کاهش حس بویایی است که بیش از 12 هفته طول می کشد. از بین همه علائم، احتقان بینی و از دست دادن بویایی آزاردهندهترین آنهاست.
تشخیص
تشخیص پولیپ بینی بر اساس ترکیبی از شرح حال، معاینه فیزیکی و اغلب سی تی اسکن سینوس است. سابقه احتقان بینی و از دست دادن بویایی به پولیپ بینی اشاره دارد. معاینه بینی اغلب با آندوسکوپی بینی تشخیص پولیپ بینی را تایید می کند و بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن بدون پولیپ بینی را از بیماران مبتلا به پولیپ بینی متمایز می کند. سی تی اسکن سینوس مفید است زیرا میزان بیماری سینوسی را ثبت می کند.
شرایط مرتبط با پولیپ بینی
پولیپ بینی اغلب با سایر مشکلات پزشکی همراه است. مهم است که این موارد را بشناسید و به طور مناسب درمان کنید زیرا می توانند بیماری های جدی باشند و همچنین بر شدت بیماری سینوسی تأثیر بگذارند.
آسم در 26 تا 56 درصد از بیماران مبتلا به پولیپ بینی رخ می دهد. زیرگروهی از بیماران مبتلا به آسم و پولیپ بینی پس از مصرف آسپرین یا سایر داروهای غیراستروئیدی علائم بینی و/یا مشکلات تنفسی شان بدتر می شود. این وضعیت بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD) نامیده می شود و حدود 10٪ از بیماران مبتلا به پولیپ بینی را شامل می شود. بیماران مبتلا به AERD با احتمال بیشتری بیماری شدید سینوسی دارند و اغلب کنترل آسم آنها دشوار است.
رینوسینوزیت قارچی آلرژیک (AFRS) در حدود 5 تا 10 درصد از بیماران تحت عمل جراحی سینوس مشاهده می شود. علت ایجاد آن به دلیل پاسخ آلرژیک به قارچ های استنشاقی در یک فرد مستعد مبتلا به پولیپ بینی است. بیماران مبتلا به AFRS معمولاً دچار احتقان بینی می شوند و ترشحات غلیظ «شبیه کره بادام زمینی» دارند. سی تی اسکن سینوس و MRI یافته های کلاسیکی دارند که مشخصه AFRS است. این وضعیت بیشتر در مناطق مرطوب آب و هوایی رخ می دهد. برای بهبود جراحی تخلیه سینوس اغلب در این بیماران ضروری است.
فیبروز کیستیک یکی دیگر از بیماری های مرتبط با پولیپ بینی است. بیشتر پولیپ ها در بزرگسالی وجود دارند، اما وجود آنها در کودکان باید نگرانی هایی را در مورد فیبروز کیستیک ایجاد کند که یک بیماری با عفونت های شدید تنفسی فوقانی و تحتانی است. پولیپ بینی در 86 درصد بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک وجود دارد.
مدیریت و درمان
درمان دارویی پولیپ بینی شامل اسپری های موضعی استروئیدی بینی و شستشوی بینی سالین است. اسپری های استروئیدی به کاهش اندازه پولیپ و بهبود علائم کمک می کنند و برای استفاده طولانی مدت بسیار ایمن هستند. دوره های کوتاه مدت استروئیدهای خوراکی نیز می تواند به کوچک شدن پولیپ بینی کمک کند و نشان داده است که علائمی از جمله حس بویایی را بهبود می بخشد، اما با توجه به خطر عوارض جانبی استروئیدی باید با احتیاط از آنها استفاده کرد. اگر پولیپ بینی با وجود مصرف این داروها همچنان آزاردهنده باشد، جراحی سینوس برای برداشتن پولیپ گزینه انتخابی است. متأسفانه، پولیپ ها اغلب با وجود جراحی عود می کنند و درمان طولانی مدت با استروئیدهای بینی یا استروئیدهای خوراکی با دوز بالا اغلب ضروری است.
اخیراً، گزینه های مختلف تجویز استروئید برای درمان پولیپ بینی استفاده شده است. نشان داده شده است که شستشوی استروئیدی بینی با حجم زیاد با بطری های پلاستیکی فشرده نسبت به اسپری های استروئیدی سنتی برتری دارند. سیستم تحویل بازدم با فلوتیکازون یک دستگاه استروئیدی است که اخیراً تأیید شده است که فلوتیکازون را عمیقتر در حفره بینی اسپری میکند تا التهاب ناشی از پولیپ بینی را کاهش دهد. استنتهایی که استروئیدهای موضعی را به آهستگی رها میکنند نیز میتوانند توسط جراح کارگذاری شوند و در کاهش عود پولیپ مفید هستند.
سایر داروهایی که در درمان پولیپ بینی فوایدی نشان دادهاند، مهارکنندههای لکوترین مانند مونتهلوکاست هستند. علاوه بر این، در صورت وجود نگرانی در مورد عفونت، گاهی اوقات آنتی بیوتیک ها تجویز می شوند، اگرچه شواهد علمی زیادی برای اثربخشی آنها وجود ندارد. در نهایت، داروهای بیولوژیک امالیزومب و دوپیلوماب که برای درمان آسم متوسط تا شدید تایید شده اند، برای درمان پولیپ بینی مقاوم به درمان نیز تایید شده اند و نشان داده شده است که نیاز به جراحی و درمان با استروئیدهای خوراکی را کاهش می دهند.
پولیپ بینی اغلب توسط متخصصان آلرژی و گوش و حلق و بینی به طور مشترک درمان می شود.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی