بررسی اجمالی
بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD)، که به عنوان سه گانه سامتر نیز شناخته می شود، یک بیماری مزمن پزشکی است که شامل سه ویژگی بالینی است: آسم، بیماری سینوسی با پولیپ بینی عودکننده، و حساسیت به آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) که آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز-1 را مهار می کنند. این حساسیت معمولاً به صورت واکنش‌های تنفسی ظاهر می‌شود که با مصرف خوراکی یا استنشاقی یک NSAID رخ می‌دهد، اگرچه علت دقیق واکنش‌ها مشخص نیست. تقریباً 9 درصد از کل بزرگسالان مبتلا به آسم و 30 درصد از بیماران مبتلا به آسم و پولیپ بینی دارای AERD هستند. به طور کلی، AERD در بزرگسالی کاملاً ناگهانی ایجاد می‌شود، معمولاً بین سنین 20 تا 50 سالگی، و هیچ محرک کاملاً مشخصی وجود ندارد که باعث این بیماری شود.
علائم
افراد مبتلا به AERD معمولاً آسم، احتقان بینی و پولیپ بینی عودکننده دارند و علائم آنها اغلب به درمان های معمولی پاسخ نمی دهد. بسیاری از آنها عفونت های مزمن سینوسی را تجربه کرده اند و از دست دادن حس بویایی شایع است.
ویژگی مشخصه AERD این است که بیماران به آسپرین و سایر NSAID ها واکنش نشان می دهند. این واکنش ها به طور کلاسیک شامل علائم تنفسی فوقانی (افزایش احتقان بینی، سردرد پیشانی یا درد سینوسی و عطسه) و همچنین علائم تنفسی تحتانی (سرفه، خس خس سینه، گرفتگی قفسه سینه) می شوند، اما می توانند باعث برافروختگی پوست، بثورات پوستی، درد شکم و گاهی اوقات استفراغ نیز بشوند.
در مطالعات دیده شده است که حدود 75٪ از همه بیماران مبتلا به AERD هنگام نوشیدن الکل، واکنش های تنفسی خفیف تا متوسط را نشان می دهند. این واکنش ها همیشه مختص یک نوع الکل نیست و اغلب پس از مصرف کمتر از یک لیوان الکل رخ می دهد.
تشخیص
تشخیص AERD بالینی است، به این معنی که هیچ آزمایش یا نتیجه خون خاصی وجود ندارد که به تنهایی برای تشخیص بیماری مورد استفاده قرار گیرد. علائم سه گانه آسم به اضافه پولیپ بینی به اضافه واکنش های تنفسی به NSAID ها تمام چیزی است که برای تشخیص لازم است. با این حال، برای بیمارانی که سابقه واکنش احتمالی آنها به NSAID مشخص نیست، اغلب انجام چالش آسپرین برای تأیید تشخیص مفید است. این کار می تواند به صورت چالش خوراکی یا ترکیبی از چالش داخل بینی و خوراکی انجام شود و این روش در بیمارستان یا کلینیک آلرژی با پزشک و تیم پزشکی مجرب انجام می شود.
علاوه بر این، افراد مبتلا به AERD دارای تعداد زیادی ائوزینوفیل در پولیپ بینی خود هستند و اغلب سطح ائوزینوفیل در خونشان افزایش می یابد. ائوزینوفیل ها نوعی از سلول های ایمنی هستند که در التهاب نقش دارند. اگرچه وجود سطح ائوزینوفیل بالا به عنوان بخشی از تشخیص مورد نیاز نیست، اما می تواند یک یافته اضافی ارزشمند در تشخیص این بیماران باشد.
درمان و مدیریت
افراد مبتلا به AERD که نسبت به آسپرین حساسیت‌زدایی نکرده‌اند، باید از تمام NSAIDها اجتناب کنند تا از واکنش‌ها جلوگیری شود. با این حال، حتی با اجتناب کامل از NSAID ها، بیماران همچنان علائم آسم، احتقان بینی و پولیپ های مکرر را خواهند داشت. استامینوفن معمولاً در دوزهای پایین (تا 500 میلی گرم درهر نوبت) به طور ایمن قابل تحمل است.
اکثر بیماران مبتلا به AERD نیاز به استفاده از داروهای روزانه برای کنترل علائم خود دارند و اغلب نیاز به استفاده روزانه از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی برای آسم دارند. اسپری‌های استروئیدی داخل بینی یا شستشوی سینوس‌ها با محلولهای استروئیدی می‌توانند به کنترل علائم بینی کمک کنند و پولیپ‌های بینی را نیز می‌توان با دوره‌های گهگاهی استروئیدهای خوراکی درمان کرد. چندین داروی غیر استروئیدی نیز در دسترس هستند، به‌ویژه داروهایی که تولید لکوترین‌ها (زیلوتون) را مهار می‌کنند یا عملکرد لکوترین‌ها (مونته لوکاست و زافیرلوکاست) را مسدود می‌کنند و می‌توانند به درمان برخی از علائم کمک کنند. علیرغم درمان فشرده پزشکی، نیاز به برداشتن پولیپ بینی با جراحی در AERD بسیار رایج است، اگرچه متاسفانه میزان عود پولیپ بینی بعد از جراحی بالا است.
حساسیت زدایی به آسپرین به منظور شروع درمان روزانه با دوز بالای آسپرین نیز می تواند به عنوان یک درمان جایگزین داروهای استروئیدی در برخی از بیماران مورد استفاده قرار گیرد. در بیماران مبتلا به AERD، یک روش حساسیت زدایی از آسپرین را می توان با تجویز دوزهای افزایش یافته آسپرین در بیمارستان یا کلینیک مجهز برای چنین درمانی انجام داد. هدف از حساسیت زدایی آسپرین این است که بیمار درمان طولانی مدت روزانه با آسپرین را شروع کند، که در برخی از بیماران می تواند رشد مجدد پولیپ بینی را کاهش دهد و نیاز به داروهای کورتیکواستروئیدی را کاهش دهد.
داروهای تزریقی جدیدتر، به نام بیولوژیک، اکنون برای بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید و برای درمان پولیپ بینی در دسترس هستند. داروها ی Omalizumab، mepolizumab ، benralizumab، reslizumab و dupilumab در درمان آسم ائوزینوفیلیک متوسط تا شدید و همچنین در درمان آسم وابسته به استروئید خوراکی و رینوسینوزیت مزمن همراه با پولیپ بینی اندیکاسیون دارند و بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD) از افزودن این داروهای تخصصی به درمان خود سود می برند.
دکتر بابک قلعه باغی
فوق تخصص آلرژی وایمونولوژی بالینی
