آلرژی به حیوانات خانگی

آلرژی به حیوانات خانگی در واقع واکنشی آلرژیک به پروتئین هایی است که در سلولهای پوستی، فلس ها، بزاق یا ادرار حیوانات یافت می شود.
در اغلب موارد، آلرژی به گربه و سگ مشاهده می شود ولی موش، خرگوش، خوکچه هندی، همستر، پرندگان خانگی، اسب و گاو نیز ممکن است عامل آلرژی باشند.
آلرژنهای سگ و گربه معمولاً در سلولهای پوستی ریخته شده (شوره)، روی مو و یا در بزاق شان قرار دارد.
شوره از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا بسیار کوچک است و می تواند با کوچکترین جریان هوا برای مدت های طولانی در هوای اطراف باقی بماند. شوره حیوانات همچنین به آسانی روی مبلمان خانه جمع می شود و به لباس می چسبد.
بزاق حیوانات خانگی به فرش، تختخواب و ملافه های آن، مبلمان و لباس ها مالیده می شود.
آلرژنهای خرگوش نیز در شوره، مو و بزاق خرگوش یافت می شود.
آلرژنهای سایر جوندگان نیز معمولاً در مو، شوره و بزاق آنها و همچنین در ادرارشان مشاهده می شود. لذا غبار حاصل از خاک اره یا محل ادرار جوندگان که در کف قفس شان قرار دارد می تواند به انتشار آلرژنهای موجود در هوا کمک کند.
بزاق و ادرار هر دو خشک می شوند و ذرات کوچک در هوا جریان می یابند و وارد بدن انسان می شوند. افراد می توانند به مدفوع حیوانات، بویژه مدفوع پرندگان، آلرژی پیدا کنند.
آلرژی به حیوانات خانگی ممکن است از حیوانات خانگی افراد دیگر نیز حاصل آید و یا توسط افرادی که با حیوانات تماس دارند منتقل گردد . به همین دلیل است که آلرژنهای حیوانات خانگی را در کلاس های درس مدارس نیز می توان یافت.
علائم آلرژی به حیوانات خانگی همان علائم شایع در تب یونجه، یعنی ورم ملتحمه، عطسه و آبریزش بینی می باشد. برخی افراد علائم آسم مانند خس خس کردن و تنگی نفس را نیز نشان می دهند.
آلرژی به حیوانات خانگی ممکن است موجب بروز درماتیت آتوپیک نیز گردد.
اگر به حیوانات خانگی آلرژی دارید باید از تماس با آنها اجتناب کنید.
سگ و گربه نیز از منابع شناخته شده ایجاد و تداوم بیماریهای آلرژیک هستند.