آنتی بیوتیک ها به منظور درمان بیماریهایی مانند عفونت های مجاری ادرار یا تنفس تجویز می شوند. با اینهمه، همانند تمامی داروها، استفاده از آنتی بیوتیکها می تواند منجر به بروز عوارض جانبی سمی یا واکنش های حساسیت شدید (واکنش های آلرژیک) شود.
عوارض جانبی سمی واکنشهایی هستند که هم به مکانیسم عمل و هم به دوز مصرفی دارو ارتباط داشته و قابل پیش بینی می باشند. زمانی که بیمار مبتلا به عفونت باکتریایی می باشد آنتی بیوتیک به منظور کشتن باکتریها تجویز می گردد. مشکل اینجاست که این آنتی بیوتیکها ممکن است باعث از بین رفتن باکتریهای مفید روده شده و به دنبال آن واکنشهایی مانند اسهال پدید می آید. در اکثر مواقع، عوارض جانبی، آزار دهنده هستند ولی زندگی بیمار را تهدید نمی کنند. از آنجا که این واکنش ها شناخته شده و قابل پیش بینی هستند هیچگونه تست آلرژی ضروری نمی باشد.
واکنش های افزایش حساسیتی عبارتند از واکنش هایی که غیر قابل پیش بینی هستند و به دوز مصرفی ارتباطی ندارند. اگر پزشک به وسیله تست آزمایشگاهی یا تست پوستِ مثبت، درگیر شدن سیستم ایمنی را شناسایی نماید در آنصورت عارضه مزبور آلرژی نامیده می شود. اگر واکنش آلرژیک حقیقی به وسیله تست آزمایشگاهی یا تست پوست قابل شناسایی نباشد هر چند تصویر بالینی، یکسان و مشابه آلرژی باشد به آن واکنش حساسیتی غیر آلرژیک میگویند. این واکنش ها می توانند شدید و حتی تهدید کننده زندگی باشند.
در واکنش های حساسیت شدید آلرژیک یا غیر آلرژیک، بیمار می تواند به سایر آنتی بیوتیکهایی که به همان گروه تعلق دارند یا به دلیل مکانیسمِ واکنش متقاطع، از ساختار مشابهی برخوردارند نیز واکنش نشان دهد. اگر واکنش آلرژیک مورد شک باشد، تستهای پوستی و آزمایشگاهی کمک کننده هستند.
اگر شما یا پزشک تان بر این باور باشید که به آنتی بیوتیکی واکنش حساسیت شدید داده اید، حائز اهمیت است بررسی شود که آیا واکنش شما واقعاً حساسیت دارویی است یا خیر(حساسیت دارویی است یا عارضه دارو) در صورتی که به دارو آلرژی داشته باشید یا واکنش حساسیت شدید آلرژیک داده باشید نیازمند تستهای تشخیصی آلرژی دقیق هستید و باید متخصص آلرژی در این باره که چه آنتی بیوتیک هایی را در صورت عفونت می توانید به عنوان داروی جایگزین مصرف نمائید، نظر دهد.
