شایع ترین حشرات گزنده عبارتند از زنبورعسل، زنبور سرخ، زنبور زرد و زنبور بی عسل.
هنگامی که این حشرات نیش می زنند زهری را تزریق می کنند که دارای اثرات سمی است بعبارت دیگر زهر، موضع نیش را تحریک می کند و موجب تورم، قرمزی، خارش یا درد می شود. تمامی این واکنش ها عادی هستند. البته زمانی که شما به نیش حشره آلرژی دارید ممکن است به واکنش جدی و فراگیرتری غیر از موارد بالا مبتلا شوید (که به آن آنافیلاکسی می گویند).
زنبور بی عسل نام مشترکی است که به اکثر گونه های حشرات پرده بال، البته بجز زنبورعسل و مورچه ها، اطلاق می شود. زنبور بی عسل بدنی باریک و بلند، کمری باریک و پاهای باریک و بلندِ استوانه ای شکل دارد و پوستش نرم و درخشان است.
زنبور های زرد، زنبورهای سرخ و زنبور های بی عسل کاغذی شایع ترین انواع زنبور های بی عسل هستند که مردم با آنها مواجه می شوند.
زنبورهای عسل، در مقایسه با زنبور های بی عسل، بدنی محکم و مودار دارند. پاهای عقبی آنها پهن است تا بتوانند گرده های گل را جمع آوری و حمل کنند. بدن زنبور عسل حدود 12 میلی متر (نیم اینچ) و معمولاً زرد رنگ است و 3 یا 5 بند شکمی قهوه ای تیره دارد. زنبورهای عسل دو جفت بال دارند و فاقد کمرِ زنبور بی عسل و زنبور سرخ هستند.
زنبور های عسل می توانند نیش بزنند ولی نسبت به زنبور های بی عسل و زنبور های سرخ حالت تهاجمی کمتری دارند.برخلاف زنبورهای زرد، زنبورهای بی عسل و زنبورهای سرخ، زنبورهای عسل نیش و غده سمی را پس از نیش زدن برجای می گذارند. نیش زنبورهای عسل حالتی قلاب مانند دارد که باعث می شود نیش در پوست قلاب شده، باقی بماند.
نیش که به سیستم گوارشی زنبور عسل متصل است، هنگامی که زنبور عسل برای فرار تلاش می کند از شکمش جدا می شود. در نتیجه زنبورعسل پس از مدت کوتاهی می میرد.
اگر زنبور عسل شما را بگزد، هر چه زودتر نیش را (که به غده زهر متصل است) به کمک ناخن خود از پوست خارج نمایید. سعی نکنید نیش را با دو انگشت خود در آورید زیرا فشار حاصل از این کار تنها باعث ورود بیشتر زهر به پوستتان می شود.
در برخی مناطق جغرافیایی خاص مانند آمریکای جنوبی، همه می دانند که نیش مورچه آتشین قرمز موجب واکنش های آلرژیک می گردد. گاهی اوقات، حشرات دیگری نیز بعنوان حشراتی که موجب آلرژی می شود شناخته می شوند. هرچند بسیار نادر، این مطلب درباره خرمگس، کنه، ساس یا حتی پشه ها صادق است.
واکنش های موضعی غیر آلرژیک ممکن است به مدت یک هفته تداوم یابد.
محل نیش را باید با آب و صابون شست.
واکنش های موضعی را می توان با یخ، سرکه، عسل یا پماد موضعی تجاری (کالامین، کورتیزون) درمان کرد.
واکنش های آلرژیک فراگیر ترکیبی از علائم زیر است: کهیر، ورم (آنژیو ادم)، بثورات خارش دار گسترده، خشن شدن صدا، تنگی نفس، تهوع، استفراغ، اسهال و بیهوش شدن (غش کردن).
نیش حشره موجب یک واکنش آنافیلاکسی می شود که مستلزم ارزیابی آلرژیک جامع و درمان خاص می باشد .
