آلرژنهای تماسی موادی هستند که پس از نفوذ به درون پوست یا مخاط می توانند سیستم ایمنی را درگیر ساخته و موجب بروز واکنش نامطلوب شوند.
اکثر آلرژنهای تماسی مسبب اگزما، مواد شیمیایی هستند و نه پروتئین های طبیعی؛ در حالیکه اکثر آلرژنهای مسبب کهیر تماسی پروتئین ها می باشند.
اگزمای تماسی آلرژیک با تست پچینگ مورد بررسی قرار می گیرد در حالیکه کهیر تماسی بوسیله تست پریک پوست مورد بررسی قرار می گیرد.
در تست پچینگ، چسب هایی که محتوی مواد شیمیایی مختلف است به مدت 48 ساعت روی پوست پشت بدن فرد چسبانده می شود و سپس واکنش های اگزمایی که ممکن است زیر چسب ها بوجود آمده باشد بررسی می گردد. در تست پریک پوست، به کمک ابزار نوک تیزی که آغشته به محلول آلرژن مظنون است پوست خراشیده می شود و سپس بررسی می شود که آیا واکنش فوری خارش دار و قرمز رنگ در پوست ایجاد می شود یا خیر.
شایع ترین آلرژنی که منجر به اگزمای تماسی می شود عنصر نیکل است. حدود 30 درصد از زنان به نیکل آلرژی دارند و تعداد مردانی که به این عنصر آلرژی دارند با تغییر سبک زندگی رو به افزایش است. جواهرات ارزان قیمت که حاوی نیکل می باشند دلیل شایع این حساسیت هستند؛ البته تعدادی از مشاغل من جمله آرایشگری و تعمیرکاری ماشین افراد را در خطر بیشتری نسبت به این عارضه قرار می دهند. نیکل برای اینکه موجب واکنش آلرژیک گردد باید از فلز جدا شده و به درون پوست نفوذ نماید لذا واکنش آلرژیک زمانی روی می دهد که تماس پوستی نزدیک و طولانی مدت صورت گیرد.
دی کرومات کوبالت و پتاسیم نیز ممکن است در فلزات ارزان قیمت وجود داشته باشد لذا به نحو شایعی دیده می شود که این دو عنصر نیز موجب واکنش های مثبت به تست پچینگ می شوند.
خوشبختانه طلا، پلاتین و نقره خالص از آلرژنهای بسیار نادر هستند لذا بیشتر جواهرات گران قیمت را معمولاً می توان بطور ایمن مورد استفاده قرار داد.
دیگر آلرژنهای تماسی شایع شامل آن دسته از مواد شیمیایی هستند که در ساخت لاستیک از لاتکس طبیعی، رنگ موها، میکروب کش های بکار رفته در مواد آرایشی، لوازم بهداشتی و برخی کرم های پوستی مورد استفاده قرار می گیرند.
گاهی اوقات آنتی بیوتیک ها به ویژه آمینوگلیکوزیدهایی که هنوز هم در قطره های گوش، چشم و بینی بکار می روند می توانند تبدیل به آلرژنهای تماسی شوند.
عطرها نیز از آلرژنهای تماسی شایع هستند ولی از آنجا که رایحه های بسیاری وجود دارند که برای ساختن یک عطر خاص ترکیب می شوند اغلب امکان دارد محصولاتی پیدا کرد که هیچگونه واکنشی ایجاد نمی کنند.
دیگر آلرژنهای تماسی که شیوع کمتری دارند شامل بعضی گیاهان، چسب ها و حتی مولکول های استروئید (که بصورت پماد در درمان اگزمای تماسی روی پوست بکار می روند) هستند.
آلرژنهایی که می توانند کهیر تماسی ایجاد کنند شامل لاتکس، بزاق حیوانات، گوشت، تخم پرندگان، گیاهان و حتی ترشحات انسانی مانند مایع منی می باشد.
